„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
STOBIŃSKI Feliks Leon (21 II 1834 Kraków lub Kielce - 15 IV 1888 Pułtusk), aktor, dyr. teatruBył synem => Feliksa S. i => Agnieszki S. z Cieplików, bratem => Eufemii Kaczkowskiej, => Józefa S.,=> Romana S. i => Aleksandry Świeckiej, mężem najpierw - Marii S. (wiadomość niepewna), potem => Marii Kowalskiej (wiadomość także niepewna), po raz trzeci => Matyldy Perchorowicz, ojcem => Marii S. Od 1849 do 1860 występował w zespole swego ojca. Potem na pewien czas porzucił scenę. W 1863 był fotografem, a następnie pisarzem u rejenta w Pułtusku. W 1864-65 prowadził sam lub tylko administrował zespołem teatr. w Płocku. W 1865 występował zapewne w płockim zespole pod dyr. J. Chełmikowskiego, w kwietniu 1866 u J. Gawęckiego w Kaliszu i tam po rozbiciu się zespołu rozpoczął własną dyrekcję od lata 1866 do kwietnia 1867, potem wyjechał z zespołem do Kutna. Był tam przez wrzesień i październik 1867. Odtąd aż do 1885 prowadził prawie bez przerwy zespół objazdowy w Królestwie Polskim: w 1868 w Łęczycy (od początku roku do 13 III), Włocławku (marzec, kwiecień), Rawie Mazowieckiej, Lipnie, Kutnie i Mławie, w 1869 w Mławie, Płońsku i Łęczycy (od 13 XII); w tym roku występował także podobno w zespole A. Trapszy w Kaliszu. W 1870 kierował zespołem w Łęczycy i Kole, warsz. t ogr. Alhambra (od 1 VI do 31 VIII), w Pułtusku, Łomży i Radomiu (od 18 XII), w 1871 w Łomży (luty), Siedlcach, w warsz. t. ogr. Alhambra (od 13 VI do 12 IX), Nowym Dworze i Grójcu (grudzień), w 1872 w Radomiu, Kielcach (od 18 I), Łomży i Pińczowie, gdzie zespół został rozwiązany. Od 13 do 27 VI 1872 prowadził prawdopodobnie wspólnie z Marią Kowalską warsz. t. ogr. Pod Lipką, następnie pojechał do Puław do zespołu prowadzonego przez J. Okońskiego, u którego występował do grudnia 1874, gdy w końcu grudnia zespół J. Okońskiego się rozwiązał, S. z pozostałymi aktorami dał w Krasnymstawie jedno przedstawienie. Następnie prowadził własny zespół w Iłży, Włodawie (kwiecień), Puławach (od 6 VI do lipca), Lublinie (od 22 VII do 5 VIII), Hrubieszowie (od 31 VIII do końca października) i Zamościu (od 30 X 1875 do 5 III 1876), w 1876 w Janowie Lubelskim (od 19 III do 28 V), Żyrardowie, Ostrołęce, Szczuczynie (wrzesień), w sez. zimowym 1876/77 w Augustowie, w 1877 w Wyłkowyszkach (marzec), a następnie wraz z A. Bulwińskim w Pułtusku (czerwiec), Kibartach (lipiec) i Łowiczu (od 8 XII 1877 do lutego roku następnego), w 1878 był dyr. w Lipnie, Mariampolu (lipiec), Wyłkowyszkach, Kibartach i Szczuczynie, w 1881 w Lipnie (styczeń) i Ciechanowie (wrzesień), w 1882 w Lubartowie (kwiecień), Sandomierzu (maj), Busku (lipiec), Radzyniu, Żelechowie i Włodawie (październik), w 1883 w Łukowie (kwiecień) i Żelechowie. Od czerwca tego roku występował w zespole J. Grabińskiego w Łęczycy, potem w warsz. t. ogr. Tivoli. W 1884 prowadził zespół w Częstochowie (marzec), Radomsku (kwiecień), Włoszczowej (czerwiec), Opocznie (sierpień), Łasku (wrzesień), Tomaszowie Mazowieckim (wrzesień), Wieluniu i Aleksandrowie Kujawskim (listopad), a w 1885 w Tomaszowie Mazowieckim. W 1886 występował w zespole braci Sarnowskich w Łowiczu, następnie w „działówce” pod kier. K. Kremskiego w Koninie, Turku i Łęczycy (1887). Pod koniec życia dawał podobno lekcje tańca. Zmarł w nędzy. Miał dobre warunki scen., toteż początkowo grał role amantów i bohaterów, m.in. Rafaela („Kobiety z kamienia"), Oskara („Czaszka mordercy"), Garrika („Doktór Robin"), Antona („Nocleg w Apeninach"), później charakterystyczne, m.in. Rotmistrza („Damy i huzary"), Dziszewskiego („Radcy pana radcy"), Ziębę („Nikt mnie nie zna"), Szymona („Biedny rybak"). „Niezły amancik - pisał S. Krzesiński - „gdyby miał lepsze wzory, byłby i dobry"; „uczciwość jego jako dyrektora działowego stała się przysłowiowa” - twierdził K. Hoffman, „gdyby nie pewien wstręt do nowych sztuk, do ulepszeń w dekoracjach i garderobie, Stobiński był idealnym, typowym dyrektorem działowym towarzystwa”.