Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 4 str. 408: psb.3895.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 423): Danielewicz Konstanty, Wydział Filozoficzny, sekcja Filozof., wpis 6 IX 1823
  Syn lekarza praktykującego w latach czterdziestych w Białej Cerkwi na Ukrainie. W czasie studiów i potem przez całe życie najbliższy przyjaciel Zygmunta Krasińskiego. Wraz z Konstantym Gaszyńskim stanął u boku poety w czasie zajść na Uniwersytecie 14 III 1829 (gremialny atak młodzieży akad. na Krasińskiego). Już w listopadzie 1828 został ukarany cichą relegacją z uczelni. W 1830 redagował wspólnie z Magnuszewskim i Gaszyńskim „Pamiętnik dla Płci Pięknej”. Pracę zawodową rozpoczął jako aplikant Wydziału Skarbowego Komisji Wojew. Lubelskiej. W 1831 był czynnym członkiem Tow. Patriotycznego, a w czasie kampanii listopadowej został ranny w bitwie pod Ostrołęką. Po upadku powstania na emigracji towarzysz podróży i mentor Krasińskiego przez 12 lat. Jego życie osobiste układało się nie najlepiej. Zakochał się w Delfinie Schaunroth-Hill Handley, damie dworu i pianistce królowej bawarskiej, rozwódce, a od 1840 był jej oficjalnym narzeczonym. Znał dobrze filozofię niemiecką, zwłaszcza Hegla, i zapoznawał z nią Zygmunta. Autor rozpraw filozoficznych ogłoszonych pośmiertnie w 1842-1844 w „Bibl. Warszawskiej” (O odbiciu się historii w poezji, O woli i Historyczna zasada: jako rozłożone na przestrzeń widzimy ludzkość w czworakiej głównej towarzyskiej postaci). Usiłował w nim łączyć poglądy Hegla i Augusta Cieszkowskiego, dowodząc równocześnie słabości zasady heglowskiej i wysuwając postulat uzupełnienia filozofii przez teologię. Filozofem, który uzupełnił Hegla, był zdaniem Danie-lewicza Cieszkowski. W swych pracach występował przeciwko czystej filozofii heglowskiej, twierdząc, że na gruncie racjonalizmu nie da się wyjaśnić zagadnienia absolutnej wolności. Motorem dziejów jest wola, a Bóg jej źródłem. Istotą czynu realizującego wolę ludzką jest „pojednanie wiedzy i bytu dwóch dotychczasowych kształtów woli”. Danielewicz pozostawał pod silnym wpływem filozofii czynu Cieszkowskiego, która przez realizację przyszłej epoki dziejów miała – jego zdaniem – obalić koncepcję heglowską, traktującą współczesność jako koronę ludzkości. W czasie podróży zachorował ciężko i zmarł w dzień Wielkiej Nocy w Monachium i został pochowany w katakumbach Alter Südlicher Friedhof w Monachium, gdzie Krasiński ufundował mu tablicę w stylu nowogotyckim: „Konstantemu Danielewiczowi, wśród najwznioślejszych w Polsce umysłów Wzniosłemu”.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim