Adam Boniecki, Herbarz polski - 12.86.60 - t. XII s. 42: Kozakowscy h. Lilia Darta
Polski Słownik Biograficzny t. 14 str. 600: psb.13291.1
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KOZAKOWSKI Franciszek Antoni - W wieku 7 lat wpisany jako chor. do p. lit. kawalerii nar. 12.1806 wstąpił do art. p. Księstwa Warszawskiego jako sierż. z ochoty, potem ppor. 5 pp., 16.3.07 por., 7.5.07 kwatermistrz 1 pp., 1809 kpt. 13 pp., odbył kampanie 1807, 1809, 1812-13, Ostrołęka, Ruda, Mława, Wały, Magnuszew, Kozienice, Puławy, obrona Zamościa, po kapitulacji twierdzy dostał się do niewoli ros., otrzymał 26.11.12 krzyż złoty, a 1.7.13 LH nr 47745 za Zamość. W armii Królestwa Polskiego wszedł 1.15 do sztabu Kwatermistrzostwa Generalnego, 1815 przeniesiony do gw., 1818 ppłk Kwatermistrzostwa Generalnego, 24.5.29 płk, 24.5.30 otrzymał znak honorowy za 20 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. Podczas służby w 13 pp. zaprzyjaźnił się z W. Łukasińskim, z którym współdziałał w masonerii. 3.5.19 współzałożyciel Wolnomularstwa Narodowego, członek kapituły i pierwszy dozorca, używał pseudonimu „Katon”. 1.5.21 uczestniczył w zebraniu, na którym zawiązano Towarzystwo Patriotyczne. Należał do Komitetu Centralnego TP, ale nie brał jednak w jego pracach aktywniejszego udziału w związku z częstymi wyjazdami dla pomiarów topograficznych. W 3.24 zeznawał w sądzie wojennym w sprawie Łukasińskiego, ale zachował się godnie, nikogo nie obciążył, bronił nawet Prądzyńskiego, którego osobiście nie znosił. Dzięki protekcji w. ks. Konstantego pozostał w służbie czynnej, 1829 płk. W powstaniu 12.30 mianowany przez gen. Klickiego dow. siły zbrojnej woj. sandom., przystąpił do organizowania formacji ochotniczych, 26.2.31 odniósł zwycięstwo pod Puławami, pod naciskiem Prądzyńskiego usunięty ze służby czynnej, a nawet przejściowo aresztowany, dopiero pod koniec powstania powierzono mu formowanie pospolitego ruszenia woj. płoc. Przybył do Francji 2.32, od 26.2.32 w Paryżu, atakowany przez zwolenników Prądzyńskiego, m. in. pika Łagowskiego, który zarzucał mu „przywłaszczenie sobie zwycięstwa pod Puławami kosztem J. Małachowskiego”. 1832 obecny na zjeździe demokratów niem. w Hambach, ale nie brał czynnego udziału w działaniach rewolucyjnych. Od 1839 bliski gen. Rybińskiemu. 5.9.41 wyjechał z Paryża do Montpellier, 1842-45 mieszkał w Bezières, sparaliżowany i ślepy. Zm. 18.4.46 w Grasse.