W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- PIWOWARSKI Adam (1809-1881) powstaniec 1830, emigrant, bibliotekarz 6°
Uwagi
Polski Słownik Biograficzny t. 12 str. 402: psb.11398.1
Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 374): Kielisiński [Kielesiński] Kajetan [Wincenty], Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, sekcja Budown. i Miern., wpis 21 X 1828 Syn Kacpra, oficjalisty w dobrach Lanckorońskiego, i Katarzyny z Klesków. Równocześnie studiował na Wydziale Filozoficznym (fizyczny) geodezję i architekturę. Uczył się też rysunku i litografii u J. F. Piwarskiego. Malarz, rytownik i rysownik. Uczestnik walk w 1831, pporucznik 9 P. Piech. Lin., odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Na przełomie 1831/32 był nauczycielem domowym u gen. Ksawerego Kosseckiego. W 1832, aby uniknąć poboru do armii carskiej, wyjechał do Krakowa, gdzie rysował stare rzeczy dla posła opoczyńskiego za 5 dukatów miesięcznie. Od 1832 był bibliotekarzem i kustoszem zbiorów artystycznych J. G. Pawlikowskiego w Medyce, gdzie wydoskonalił się w rytownictwie, mając zamiar udać się do Wiednia dla dalszej nauki. W marcu 1834 myślał o wyjeździe do Francji, obawiając się wysiedlenia z Galicji. Skarżył się na warunki pracy w Medyce: „Porzuciłem Medykę, musiałem. Bo jeśli przykro od obcych znosić poniżenia dolegliwości, to niewypowiedzianie boli, gdy się tego od swoich doznawa”. W 1839 został bibliotekarzem T. Działyńskiego w Oleszycach koto Lubaczowa, a od stycznia 1840 w Kórniku, gdzie był głównym pomocnikiem Tytusa Działyńskiego w pracach bibliotecznych i wydawniczych. 22 II 1840 pisał do Macieja Stacherskiego na emigracji: „Jestem tu jako bibliotekarz przy znacznym dosyć zbiorze książek bogatego obywatela”. Również i w Kórniku nie był zadowolony. W liście do Goszczyńskiego pisał 15 XII 1841: „Zdaje się, że nic dobrego nie zrobiłem opuszczając Medykę. Trafiłem w Poznaniu w lepsze miejsce jak Galicja, ale dla mnie mało korzystne. Ja obrałem sobie powołanie zbierać ułamki przeszłej, a co się da, z żyjącej a wyraźnej narodowości naszej. Otóż tu jednej i drugiej mi brakło. Poznańskie słynąc, i słusznie, ruchem umysłowym, jest bardzo ubogie w pamiątki dawne i rysy żyjącej narodowości”. Niezależnie od tych prac kontynuował działalność artystyczną malarską i rytowniczą i pozostawił wiele rysunków. Konser-vations-Lexicon der Kunst (Fr. Faber, Lipsk 1845) zalicza K. do rzędu europejskich malarzy rodzajowych. W 1848 wziął udział w powstaniu wielkopolskim i w efekcie spędził kilka miesięcy w więzieniu. Pozostawił około 1000 akwarel, szkiców, typów i strojów ludowych i narodowych, mundurów wojskowych i widoczków, które malował dla Dzieduszyckiego, Pawlikowskiego i Działyńskiego. Do najlepszych jego akwarel należy szkic zamku w Janowcu. Rysował i malował niesłychanie wiele, przygotowując materiał ilustracyjny do wydawnictw strojów i starożytności polskich. Jego rysunki medali i pieczęci podziwiają Toshery i Köne. W Kórniku pozostawił przeszło 1000 pozycji liczący zbiór rysunków i rycin, przygotowanych jako materiał ilustracyjny do nie zrealizowanych wydawnictw. Szczególnie Tytus Działyński wykorzystał jego talent rysownika i rytownika. Z wielu jego rysunków i sztychów korzystały wydawnictwa Działyńskich: Zbiór praw litewskich, Acta Tomi-ciana, Kodeks Wielkopolski, Źródła pisane do dziejów Unii. Współpracował przy wydawnictwie statutu litewskiego, podjętego przez Daniłowicza i Lelewela, oraz F. A. Vossberga, Siegel des Mittelalters in Polen, Lithauen, Schlesien, Pommern und Preussen (Berlin 1854). Zarówno w Medyce, jak i w Kórniku dokonał znacznej pracy bibliotekarskiej, porządkując zbiory Pawlikowskiego i Tytusa Działyńskiego i opracowując katalog obejmujący 10 000 pozycji. Zajmował się powiększaniem zbiorów biblioteki, w 1847 wydał, w przygotowaniu do aukcji w Berlinie, Catalogue des doubles de la bibliotheque du comte Dzialyński. Przeprowadził pierwsze uporządkowanie zbiorów Biblioteki Kórnickiej i ich ustawienie. Prace jego sygnowane KWK lub KIK znajdują się poza Medyką i Kórnikiem w bibliotekach i muzeach krakowskich, poznańskich, warszawskich i wrocławskich. Zajmował się również życiem społeczno-politycznym i kulturalnym kraju, geografią i etnografią Polski. Opracował Spostrzeżenia nad stanem politycznym dawnej Polski i nad dziejami ludu polskiego oraz bruliony artykułów do pracy na temat „Szkolnictwo w Wielkim Księstwie Poznańskim”. Pozostawił też w zbiorach kórnickich rękopisy: Wypisy historyczne, Notatki o różnych miejscowościach Małopolski i Słownik: a) wyrazów różnych, b) herbów. Utrzymywał stosunki z wybitnymi pisarzami i działaczami i uczonymi polskimi: Bielowskim, Łukaszewiczem, Maciejowskim, Polem, Siemieńskim i M. Sta-cherskim (na emigracji). Popierał „Orędownika”. Tematem jego twórczości były przede wszystkim typy ludu polskiego. Ożenił się 26 XI 1848 z Apolonią Gostyńską. Zmarł w Kórniku.
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KIELESIŃSKI (Kielisiński) Kajetan Wincenty - 1828 ukończył gimnazjum w Pińczowie, od 21.10.28 studiował budownictwo i miernictwo na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych, a jednocześnie geodezję i architekturę, uczył się też rysunku u Piwarskiego. W powstaniu ppor. 9 ppl., 1.10.31 wyszedł z lazaretu w Płocku, 4.10.31 otrzymał krzyż złoty nr 3785. Przybył 10.31 do Warszawy, stawił się przed KRW, złożył przysięgę wierności carowi. Otoczony opieką przez gen. K. Kosseckiego, był nauczycielem w jego domu. Już wówczas zajmował się numizmatyką i wykonał 54-tablicowy album rysunków rzadkich monet, który ofiarował generałowi. Zagrożonyn poborem do armii ros., wyjechał 1832 do Krakowa, gdzie sporządził kilkaset rysunków zabytków kultury materialnej, pejzaży, portretów. 12.34 przeniósł się do Medyki, gdzie pomagał Gwalbertowi Pawlikowskiemu w porządkowaniu tamtejszej biblioteki. 1839 zaangażowany przez Tytusa Działyńskiego jako bibliotekarz, pracował w Oleszycach k. Lubaczowa, a potem w Kórniku. Uporządkował i opracował księgozbiór Biblioteki Kórnickiej, obejmujący lOtys. pozycji. Pozostawił ponad 1000 rysunków o najprzeróżniejszej tematyce, m. in. odtwarzających umundurowanie Wojska Polskiego. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, walczył w Wielkopolsce, aresztowany przez władze prus., przez kilka miesięcy przebywał w więzieniu. 26.11.48 ożenił się z Apolonią Gostyńską. Zm. nagle 2.1.49 w Kórniku.
źródła:
- ślub: Akt małżeństwa: Bnin (katol.), dawny pow. Śrem parafia, rok 1848, nr aktu 15 [indeks na http://poznan-project.psnc.pl/]
|
|