Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KITSCHMAN, Kiczman, Adolf Henryk (2 XII 1854 Lwów - 16 IV 1917 Lwów), śpiewak, aktor, reżyser
  Był synem Adolfa K. i Małgorzaty z domu Beauvale, mężem - Elżbiety K., ojcem śpiewaczki i aktorki Andy Kitschman. Uczył się w szkole realnej w Busku i w gimn. w Krasnem, następnie w lwow. szkole dramatycznej. W grudniu 1872 występował w Tarnowie w zespole P. Woźniakowskiego, następnie działał w lwow. Stow. „Gwiazda”, gdzie m.in. reżyserował przedstawienia amatorskie; w 1877 grał w t. ukr. Tow. Ruska Besida pod kier. Teofili Romanowicz, a następnie w zespole ukr. E. Baczyńskiego w Galicji Wschodniej, w 1879-80 w zespole J. Piaseckiej, w 1880 w zespołach A. Dulęby w Tarnowie oraz P. Woźniakowskiego w Nowym Sączu. Od 23 I do 29 XI 1881 grał role epizodyczne w t. krak., w 1882 występował gościnnie w Tarnowie (w początku roku), w warsz. t. ogr. Belle Vue oraz w Łodzi u W. Górskiego i W. Leśniewskiego, w 1883 w warsz. t. ogr. Alhambra i Nowy Świat, a także w Piotrkowie. W listopadzie 1883 debiutował w t. we Lwowie w operetce „Wojna o tancerkę” i został zaangażowany. Odtąd stale występował w t. lwow. reżyserując tam również operetki. W 1884-1902 wyjeżdżał z zespołem opery i operetki lwów. na występy do Krakowa. W 1885 przez krótki okres czasu występował w zespole H. Lasockiego w Rzeszowie. W maju 1903 otrzymał emeryturę, ale jeszcze przez dwa lata grał niekiedy niewielkie role. W lecie 1903 występował jako śpiewak i reżyser w zespole operowym pod dyr. L. Hellera w Krakowie.
  Początkowo grał jedynie w komediach, m.in. Jakuba („Skąpiec"), Grzesia Dyrdę („Czartowska ława"), później jednak okazało się, że jest muzykalny i posiada doskonały głos o rozległej skali. Mimo braku wykształcenia muz. z powodzeniem śpiewał wiele partii operetkowych i operowych, zarówno basowych i barytonowych, jak tenorowych. Ważniejsze partie w operetkach: Margrabia („Dzwony kornewilskie"), Agamemnon („Piękna Helena"), Mars („Orfeusz w piekle"), Falkę i Blind („Zemsta nietoperza"), Anzelm („Nocleg w Apeninach"), w operach: Łokietek („Król Łokietek"), Maciej („Straszny dwór"), Guślarz („Widma"), Arcykomtur („Konrad Wallenrod"), Szostak („Flis"), Lord Kookburn („Fra Diavolo"), Isepo („Gioconda").
  Tłumaczył wiele librett operetkowych i operowych (przede wszystkim z niem.), napisał libretto do „Barbary Radziwiłłówny” (wg D. Magnuszewskiego, muz. H. Jarecki), a wspólnie z A. Jastrzębcem-Popławskim libretto do „Rzeczypospolitej Babińskiej” (muz. M. Sołtys). Przekładał też pol. i obce sztuki oraz libretta na język ukr. (m.in. „Gasparone”, „Dzwony kornewilskie"). Przez wiele lat pod pseud. Przyjaciel pisał utwory humorystyczne, zamieszczane w prasie lwowskiej. Wydał „130 najpiękniejszych arii i melodii z 35 oper” (Lwów 1885) i własnego autorstwa „Kuplety i monologi” (Lwów 1907).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77655.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77656.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.23257.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 12 str. 527: psb.11575.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.1942o
  n.166154 Nekrologia Minakowskiego (166154)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim