Uwagi
Polski Słownik Biograficzny t. 2 str. 334: psb.1879.1
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: BORKOWSKI Karol - Wszedł 1820 do służby, podof. 1 kompanii pozycyjnej art. p., w ZSA. Aktywny uczestnik Nocy Listopadowej, 18.12.30 ppor. art. p., od 24.1.31 członek Towarzystwa Patriotycznego, 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus. Poszukiwany przez władze carskie. Przybył 1.32 do Francji i należał początkowo do zakładu w Awinionie. Od 17.4.32 należał do polskiej loży „Orzeł Biały i Pogoń”, w której miał stopień mistrza i pełnił funkcje drugiego ekspedytora. Przyjęty też do masonerii francuskiej w loży „Prawdziwych Przyjaciół Zjednoczonych”. Został członkiem Komitetu Narodowego Polskiego. 7.32 prosił o przeniesienie do Strasburga, gdzie chciał kontynuować naukę w Szkole Artylerii. 13.11.32 podpisał manifest przeciwko Radzie Awiniońskiej. Uczestniczył w przygotowaniach do wyprawy Zaliwskiego i w tym celu wyjechał do Lyonu, gdzie 1.33 otrzymał paszport do Galicji, a 16.1.33 do Brodów. Przeznaczony był na powstańczego naczelnika kilku powiatów na Wołyniu. Działał we Lwowie i w powiecie złoczowskim. Zerwawszy z Zaliwskim, założył 11.33 sprzysiężenie podległe Związkowi Węglarzy Polskich. Aresztowany 24.3.34 we Lwowie na skutek donosu, przez trzy lata poddawany był śledztwu, skazany na śmierć, po czym karę zamieniono mu na 15 lat ciężkiego więzienia w Kufsteinie. Po 7 latach w 1844 przedterminowo zwolniony ze względu na stan zdrowia. Przez Triest przybył 2.44 ponownie do Francji i osiadł w Metzu. Tu 3.46 poparł powstanie krakowskie, a 21.5.46 przystąpił do TDP. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów i wyjechał do Krakowa i Lwowa. Był gwardzistą 3 kompanii Legii Akademickiej, ranny podczas bombardowania Lwowa. Przejściowo aresztowany, wydalony do Francji, żył w bardzo trudnych warunkach materialnych. Nadal działał w TDP i był sekretarzem sekcji Batignolles. Bliski Mierosławskiemu, brał udział w organizowaniu Polskiej Szkoły Wojskowej w Cuneo. Od 1862 członek Stowarzyszenia Podatkowego. W czasie powstania styczniowego był z nominacji Mierosławskiego prezesem sądu wojennego Generalnej Organizacji Sił Zbrojnych poza granicami kraju. Po upadku powstania organizował pomoc dla nowej fali uchodźców. 13.2.32 skazany zaocznie na karę śmierci przez Najwyższy Sąd Kryminalny, 16.9.34 Mikołaj zamienił ten wyrok na wieczną banicję, 1834 majątek jego uległ konfiskacie. Ożenił się ze Szwajcarką. Pozostawił syna Stanisława i córkę Wandę. Napisał „Pamiętnik historyczny o wyprawie partyzanckiej do Polski w r. 1833”, wydany 1861 w Lipsku, a także „Kilka uwag nad obecnym powstaniem w Polsce”, które ukazały się 1863 w Paryżu. Zm. 2.65 na Batignolles. Pochowany na cmentarzu Montmartre.
sw.562279 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
źródła:
- pogrzeb: http://www.tombeauxpolonais.eu/content/borkowski-karol-1800-1865
|
|