Ludwik Hieronim Stanisław hr. Morstin z Raciborska h. Leliwa (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

MORSTIN Ludwik Hieronim (12 XII 1886 Pławowice k. Miechowa - 12 V 1966 Warszawa), kierownik lit. teatru
Był synem Ludwika M., ziemianina, i Amelii z Lubienieckich, mężem Janiny z Żółtowskich (ślub 10 VII 1918). W 1905 ukończył z odznaczeniem III Gimn. w Krakowie. W 1906 debiutował wydaną w Krakowie udramatyzowaną pieśnią „Na racławickim błoniu”. W 1906-10 studiował psychologię, filozofię i filologię klasyczną w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu, uczestnicząc w życiu teatr., i muz. tych miast. W 1910 założył i redagował (z W. Kościelskim) miesięcznik lit.-artyst. „Museion” (do 1913). W 1911 współpracował jako doradca lit. z L. Solskim przy wystawieniu „Legionu” w T. im. Słowackiego w Krakowie; równocześnie opublikował studium hist.-lit. „Legion” Wyspiańskiego. W 1912 Solski wystawił w Krakowie udramatyzowaną przez M. balladę A. Mickiewicza „Lilie” (nast. prem. w Łodzi, Warszawie, Poznaniu, Wilnie, Kijowie, Lwowie). Jako krytyk i recenzent teatr, współpracował m.in. z „Miesięcznikiem Literackim i Artystycznym”, „Nowym Przeglądem Literatury i Sztuki”. Podczas I wojny świat., służył w Legionach Pol., nast. został powołany do Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1919-25 pełnił funkcje wojskowe i dyplomatyczne w Paryżu i Rzymie. W 1926 przejął rodzinny majątek w Pławowicach, gdzie nast. organizował spotkania i zjazdy literackie. W 1929-31 redagował (z. J. Parandowskim) „Pamiętnik Warszawski”, kontynuował pracę lit. i publicystyczną. W 1936 otrzymał Złoty Wawrzyn Pol. Akademii Literatury, w 1939 został prezesem krak. oddziału Związku Zaw. Literatów Polskich. Okupację niem. przeżył w Pławowicach, wspólnie z żoną prowadził konspiracyjny t. młodzieżowy, w którym m.in. w 1943 ukrywający się tu od roku A. Szyfman przygotował prem. jego „Penelopy”. W 1945 przeniósł się do Krakowa, został członkiem Rady Kultury przy MKiS, wykładowcą Studia Starego Teatru. W sez. 1946/47 sprawował kierownictwo lit. T. im. Wyspiańskiego w Katowicach, nast. w sez. 1947/48 (z S. Otwinowskim) i 1948/49 (z Z. Leśnodorskim) T. Dramatycznych w Krakowie. W tym czasie publikował rec. teatr., i artykuły, m.in. w „Teatrze”, „Listach z Teatru”. Potem mieszkał w Zakopanem i był prezesem Tow. Miłośników T. im. Modrzejewskiej, opiekował się też t. amat. jej imienia. W 1956 wyjechał do Włoch, a po powrocie, w 1960 zamieszkał w Warszawie. W T. Polskim w Warszawie 31 V 1963, z okazji pięćdziesięciolecia pracy twórczej M., odbyła się prem. jego „Kleopatry”.
Był autorem poezji, przede wszystkim zaś utworów dram. (ok. czterdziestu), wystawianych gł. w Krakowie i Warszawie. Najbardziej znane, to: „Szlakiem legionów” (1913), „Dzika pszczoła” (1932), „Obrona Ksantypy” (1939), „Penelopa”, „Polacy nie gęsi” (1953), „Przygoda florencka” (1957). Publikował wspomnienia: „Spotkania z ludźmi” (1957), „Moje przygody teatralne” (1961), „Opowieści o ludziach i zdarzeniach” (1964), „Z mojej szuflady” (1967). Przekładał dramaty, m.in. Calderona („Alkad z Zalamei"), Sofoklesa („Antygona”, „Król Edyp"), Lopego de Vegi („Owcze źródło"), ponadto Horacego, Goethego, Szekspira. Za twórczość przekładową otrzymał nagrodę PEN-Clubu (1952).

Ludwik Hieronim Stanisław hr. Morstin z Raciborska h. Leliwa (ID: psb.18974.14)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi