Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Bogumił Dawison (ID: psb.3981.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 268.118 (top 23%), Liczba łóżek od MJM: 22 [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB i Wiki, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1790
  • zmarł
 
  • Zaloguj się
  • Urodzona prawdopodobnie w roku 1790
  • zmarła
rodzice Zaloguj się
?1790-
   Zaloguj się
?1790-
|    |
2    3



|
Bogumił Dawison, bohater PSB, 1818-1872

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • żona (ślub: dnia 25 IV 1848): Zaloguj się, artykuł w Nekrologii ?1822-1859 , (Rodzice : Zaloguj się, bohater PSB ca 1787-1857 & Zaloguj się, artykuł w Nekrologii ca 1798-1856)
  • Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

    W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
    wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

    1. STARZEWSKI Szczęsny h. Ostoja (ok. 1787-1857), aktor, reżyser, dyrektor teatru, tłumacz
    2. RUTKOWSKA Karolina (1766-1828) aktorka, śpiewaczka
    3. RUTKOWSKI Andrzej Jan (1760-1830) aktor, śpiewak, dyrektor teatru
    4. ASZPERGEROWA Katarzyna (zm. 1835) aktorka
    5. ASZPERGER Wojciech (1790-1847) aktor
    6. ASZPERGEROWA Aniela (1816-1902) aktorka
    7. LASOCKI Marian Henryk (1860-1919) dyrygent, dyrektor teatru
    8. GIEŁGUD Adam Jerzy (1834-1920) urzędnik brytyjski, publicysta
    9. KUKIEL Adolf Józef (1840-1888) powstaniec 1863, działacz społeczny
    10. TARCZYŃSKI Franciszek (1833-1900), powstaniec styczniowy, malarz, fotograf
    11. GIEŁGUD Michał (2. poł. XVIII w.) marszałek nadworny litewski
    12. DĄBROWSKI Kazimierz (1869-1931) przemysłowiec 10°
    13. JASIŃSKI Kazimierz Julian (1849-1914) literat, adwokat 10°
    14. GIEŁGUD Antoni (1792-1831) generał 10°
    15. FREDRO Andrzej Maksymilian (1827-1851) spiskowiec, powstaniec 10°
    16. ŚWIRSKI Józef (1794-1854) minister spraw wewnetrznych Rządu Narodowego w r. 1831 10°
    17. KUKIEL Adam (1747-1831) pedagog, kartograf, archidiakon podolski 10°
    18. SZEMIOTH Franciszek (1802-1882) powstaniec listopadowy 10°
    19. TARCZYŃSKI Hipolit (1851-1892), literat 11°
    20. SROCZYŃSKI Marian Antoni (1820-1877) spiskowiec galicyjski, uczestnik wydarzeń l. 1846 i 1848, ziemianin 11°

    Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

      DAWISON Bogumił (15 V 1818 Warszawa - 1 II 1872 Drezno), aktor
      Był synem Ignacego i Rozalii D., mężem => Wandy Starzewskiej. Już jako chłopiec pracował zarobkowo przepisując dokumenty u sekwestratora. Potem był kopistą w redakcji „Gazety Warszawskiej”, gdzie z czasem zaczął ogłaszać swoje przekłady i artykuły. W 1836 wstąpił do Szkoły Dramatycznej. Debiutował 30 XI 1837 w roli Gustawa („Dwaj więźniowie z galer"); 22 XII wystąpił jako Alfred („Mąż i żona"), a 15 II 1838 jako Książę de Chevreux („Pojedynek"). Od 1 III 1838 został zaangażowany i występował w t. warsz. przez osiem miesięcy. Krytyka przyjęła go dość przychylnie. Chwalono jego „wymowę czystą, gramatyczną” i zapowiadano „na przyszłość znakomitego artystę”. Wiele pomocy okazała mu L. Halpertowa udzielając cennych rad, a nawet prywatnych lekcji. D. nazywał ją do końca życia swym „wzorem artystycznym”. W rolach amantów, które wtedy grał, nie mógł jednak liczyć na rychłe sukcesy. Był niski, niezgrabny („mam kolana cokolwiek wygięte ku środkowi” - wyznał w liście do przyjaciela), miał nieładną, okrągłą twarz i małe oczy. W środowisku aktorskim wypominano mu żydowskie pochodzenie; były to wybryki odosobnione, ale dotkliwe. Zniechęcony, D. zwolnił się 21 X 1838 na własną prośbę z t. warsz. i przeniósł się do Wilna. Tu debiutował 11 XI 1838 i występował do końca sez. 1839/40 grając ok. pięćdziesięciu ról, m.in. Leona („Dożywocie"), Wacława („Zemsta"), Hrabiego Leicestera („Maria Stuart” F. Schillera). 16 i 17 XII 1838 wystąpił we fragm. roli Burmistrza („Das alte Catalani"); była to jego pierwsza rola odegrana w języku niemieckim. W sez. 1839/40 wchodził w skład Rady Starszych t. wileńskiego.
      W lipcu 1840 wrócił do Warszawy i starał się o pozwolenie na występy gościnne. Wobec zdecydowanej odmowy ruszył na prowincję; w lipcu występował w zespole W. Raszewskiego (Płock), w sierpniu u Z. Anczyca (Kalisz). W Warszawie zezwolono mu w końcu na bezpłatny występ gościnny; 19 X 1840 grał tu Nieznajomego („Rita Hiszpanka"). Nie został jednak zaangażowany i wyjechał do Lwowa. We Lwowie występował w miejscowym zespole pol. od 1840 przez sześć sezonów. W maju 1841 wyjechał na koszt S. Skarbka do Wiednia, gdzie pilnie przypatrywał się grze sławnych aktorów. Po powrocie do Lwowa wystąpił 9 VIII 1841 w miejscowym zespole niem. i odtąd do końca swego pobytu w tym mieście występował w obu zespołach. Pośród miejscowych radykałów przysporzyło mu to zawziętych wrogów, którzy posuwali się nawet do ekscesów. (Aktor M. Żenopolski pobił go kijem). Nie przeszkodziło mu to jednak w zajęciu zaszczytnego stanowiska w życiu teatralnym. „Pomimo organizowanej systematycznie opozycji za sceną i na scenie - jak świadczy K. Estreicher - D. miał u tej publiczności, która była poza obrębem intryg, powodzenie jako najznakomitszy aktor polski”. Od 1843 był w zespole pol. pomocnikiem reżysera. Już w Wilnie tłumaczył na pol. wiele sztuk franc. i niem., a kontynuował tę działalność we Lwowie. W 1845 odbył drugą podróż zagraniczną (Paryż, Niemcy). Wracając do Lwowa zatrzymał się w Krakowie i 12 IX 1845 wystąpił jako Armand („Wiecznie, czyli Szał młodości") i Jaromir w V akcie „Matki rodu Dobratyńskich”. W 1846 wyjechał na stałe do Niemiec, zdecydowany ubiegać się o sławę światową. Po wielu bezskutecznych próbach, podejmowanych w różnych miastach, otrzymał (m.in. dzięki protekcji J.T.S. Jasińskiego) zgodę na gościnny występ w t. Thalia w Hamburgu; 13 II 1847 wystąpił tu w roli Polaka, Zolskiego („Der alte Student") i został zaangażowany. W Hamburgu pracował przez dwa sez. wyjeżdżając do innych miast niem. na występy gościnne. Wiosną 1848 przybył do Lwowa i 25 IV 1848 wziął w katedrze ślub z lwow. aktorką Wandą Starzewską; 1, 4 i 6 VI 1848 wystąpił wtedy w zespole pol., m.in. jako Gustaw („Śluby panieńskie"). W 1849-53 był aktorem Burgtheater w Wiedniu, a w 1854-64 królewskiego t. saskiego w Dreźnie. Wyjeżdżał i wtedy na występy gościnne, m.in. do Berlina, Wiednia, Monachium, Budapesztu, Pragi, Paryża, Wrocławia (1850, 1857, 1860), Szczecina (1854) i Poznania (1854). W tym okresie stał się jednym z najsławniejszych aktorów niemieckich. Był pionierem nowego, realistycznego stylu gry, a jego rywalizacja z Emilem Devrient, przedstawicielem tradycyjnego aktorstwa klasycznego, przykuwała swego czasu uwagę świata teatr. całej Europy. Największe uznanie wzbudzał w repertuarze szekspirowskim, w tyt. rolach „Hamleta”, „Otella”, „Ryszarda III”, „Makbeta”, jako Marek Antoniusz („Juliusz Cezar"). Słynął również w roli Franciszka Moora („Zbójcy"). Jego drugą żoną była Constanze Jacobi, śpiewaczka i pianistka, uczennica R. Schumanna i F. Mendelsohna. Od 1864 występował tylko gościnnie, bez stałego engagement, m.in. w Petersburgu i Wiedniu, a w sez. 1866/67 w Stanach Zjednoczonych. W 1867 postępująca choroba umysłowa zmusiła go do porzucenia sceny. Jako sławny aktor nadal podkreślał i podtrzymywał swe związki z Polską. W Hamburgu wystąpił w dwóch pol. sztukach (granych po niemiecku): jako Birbancki („Dożywocie") i Hr. Alfred („Okno na pierwszym piętrze"). Korespondował z pol. przyjaciółmi i kolegami, w Dreźnie utrzymywał bliskie kontakty z J. Korzeniowskim i J.I. Kraszewskim. We Wrocławiu urządził w 1850 poranek, na którym grał Marka Antoniusza („Juliusz Cezar"), na ofiary wielkiego pożaru Krakowa. W Poznaniu dał w 1854 wieczór pol., na który złożyły się fragmenty sztuk A. Fredry, J. Korzeniowskiego i „Matka rodu Dobratyńskich"; te utwory grał po polsku. Na bankiecie, którym uczciła go inteligencja pozn., deklamował wiersze Mickiewicza: „Odę do młodości” oraz fragm. „Ustępu” z III części „Dziadów"; K. Libelt uwieńczył go wtedy wieńcem laurowym. Do Warszawy przyjechał po raz ostatni w 1865. Wystąpił wówczas 25 IX w T. Wielkim oddając cały dochód z przedstawienia ,na pogorzelców miast spalonych"; grał fragm. dwóch ról: Franciszka Moora („Zbójcy”, po niemiecku) i Jaromira („Matka rodu Dobratyńskich”, po polsku). CK. Norwid dał poetycki portret D. w swoim dramacie „Aktor” (w I redakcji Pszonkson, w II redakcji Pszon-kin). Jego kuracja w Landeck (obecnie Lądek Zdrój) stała się wątkiem powieści Z. Urbanowskiej „Cudzoziemiec”. W 1837-45 D. pisał po pol. dziennik osobisty. Autograf tego dziennika spłonął w 1944 w Warszawie; znane są tylko fragm., które z obszernym streszczeniem całości ogłosił J.I. Kraszewski w „Gazecie Warszawskiej” w 1888. E. Misiołek odnalazł dokonany przez anonimowego tłumacza kompletny przekład niem., który ponownie spolszczył (wyzyskując fragm. ogłoszone przez Kraszewskiego) i ogłosił we „Wspomnieniach aktorów” (1800-1925), Warszawa 1963, t. 2.

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40538.1
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81285.4
      Polski Słownik Biograficzny t. 4 str. 465: psb.3981.1
      Polski Słownik Biograficzny t. 42 str. 441: psb.31735.4
      n.10914a Nekrologia Minakowskiego (10914)

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 28.03.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie

    Thank you for using
    my website Sejm-Wielki.pl

    This is part of The Great Minakowski Genealogy (Wielcy.pl), which contains the genealogy of 1,200,000 people from the Polish elite from the Middle Ages to Today.

    What you see here is the free portion (about 12%).
    Please support me so that it can continue to be available for free.

    Just subscribe to the full version (Wielcy.pl) and this window will not appear.

    Marek Jerzy Minakowski

    1-year subscription (79 zł)
    lifetime subscription (390 zł)

    log in if you already have an account here

    Close this window for now

    IP: 35.169.107.177