Julian Dmochowski (ID: psb.4333.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MĘCIŃSKI Stanisław (1732-1799) starosta wieluński 14°
2. MĘCIŃSKI Wojciech (1698-1771) poseł, kasztelan sądecki 15°
3. MĘCIŃSKI Józef Gabriel (1839-1921) powstaniec 1863, poseł na sejm galicyjski 15°
4. KUNICKI Leon (1828-1873) pisarz, rysownik 16°
5. KURDWANOWSKI Jan Placyd (1746-1834) kuchmistrz koronny, poseł 16°
6. KOCHANOWSKI Hieronim Eustachy (1778-1858) ziemianin, poseł 16°
7. SUCHODOLSKI January (1797-1875), malarz 17°
8. SUCHODOLSKI Wojciech (1749-1826), konfederat barski, poseł na Sejm Czteroletni 17°
9. MORZKOWSKI Antoni Stanisław (ok. 1723- ok. 1778/ 79) sędzia ziemski i marszałek wieluński konfederacji barskiej 17°
10. MĘCIŃSKI Jan (1693-1738) stolnik wielki koronny 17°
11. MĘCIŃSKI Michał Mikołaj (zm. po 1739) podstoli wieluński 17°
12. POTOCKI Michał (zm. 1749) starosta krasnostawski, pisarz polny koronny, wojewoda wołyński 17°
13. SUCHODOLSKI Zdzisław (1835-1908), malarz 17°
14. STADNICKI Józef Antoni h. Szreniawa (zm. 1736) podstoli buski, kasztelan lubaczowski, bełski 17°
15. KRASICKI Aleksander Józef (1809-1883) literat, heraldyk 17°
16. KONOPKA Aleksander (1787-1831) pułkownik 17°
17. KOCHANOWSKI Leon (ok. 1738- ok. 1810) chorąży sandomierski, poseł 17°
18. SUCHODOLSKI Franciszek (1782-1860), skrzypek amator 18°
19. GIEDROYĆ Jan Stefan (zm. 1803) biskup inflancki, żmudzki 18°
20. PRZYŁĘCKI Stanisław (1805-1866) bibliotekarz, bibliograf, edytor, historyk 18°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 5 str. 208: psb.4333.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 359): Dmochowski Julian, Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, sekcja Sztuki Piękne, wpis 17 IX 1823
  Studiów nie ukończył. Po paru miesiącach opuścił Uniwersytet. 1 VI 1825 wstąpił w charakterze etatowego konduktora do Korpusu Inżynierów i został zatrudniony przy budowie Kanału Augustowskiego. W powstaniu listopadowym brał czynny udział; był konduktorem w Korpusie Kwatermistrzostwa i 17 I 1831 awansował na pporucznika w 6 P. Piechoty, a 30 I 1831 został przeniesiony do 6 Baterii Pozycyjnej. Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Po powstaniu znalazł się w Prusach, następnie we Francji w zakładzie Avignon. Należał do zwolenników Czartoryskiego. W 1833 został zwerbowany przez Bema do Legii Portugalskiej, która to impreza zakończyła się niepowodzeniem. Resztę życia spędził w Bor-deaux jako rządowy konduktor dróg i mostów.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: DMOCHOWSKI Julian - Ukończył szkoły w Łomży, od 17.9.23 studiował na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych UW. Przed powstaniem konduktor w korpusie inżynierów, pracował przy budowie Kanału Augustowskiego. W powstaniu 17.1.31 ppor. 6 ppl., 30.1.31 wszedł do batalionu artylerii (Konarska podaje błędnie nie istniejący 6 pułk art.), 15.9.31 krzyż złoty nr 2591, przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus. Przybył do Francji 1.32 i należał początkowo do zakładu w Awinionie. 6.33 skierowany do Guéret, 31.7.33 otrzymał nominację na por. art. w Legionie Portugalskim gen. Bema. W związku z tym projektem 23.8.33 przybył na wyspę Ré. 18.8.34 przeniósł się z La Rochelle do Auch, gdzie 24.11.34 wystąpił w obronie Czartoryskiego. Był przez dwa lata geometrą w kadastrze w dep. Gers, a 1837 agent-voyer spécial w dep. Seine-et-Marne. 16.10.37 mianowany konduktorem pomocniczym 3 klasy, przeznaczony do studiów nad kanałem Marna-Saona. 2.38 przystąpił do Zjednoczenia. 1.5.39 przeniesiony do Bordeaux, 16.7.40 konduktor pomocniczy 2 klasy, 1.2.42 skierowany do służby drogowej do portu w Libourne, 1.2.44 konduktor pomocniczy 1 klasy, 28.6.44 uznał przywództwo Czartoryskiego, w latach czterdziestych należał do Stronnictwa Wojskowego. 1.1.58 konduktor embrigadé 4 klasy, 1.5.58 - 3 klasy, I. 1.62 skierowany do prac morskich, został latarnikiem w Arcachon, 1.5.70 konduktor embrigadé 2 klasy, 1.1.77 przeniesiony na emeryturę. Sam twierdził, że studiował 3 lata w Szkole Dróg i Mostów, ale nie zostało to zaznaczone w arkuszu ocen. 25.8.40 ożenił się z Arsène Bourguin, miał 2 synów i córkę. Zm. 10.3.92 w Bordeaux.
  sw.564063 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim