Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RUSIECKI Józef (1817-1873) ziemianin, kolekcjoner, wydawca źródeł historycznych 10°
2. RUSIECKI Stanisław Filip (1862-1944) kolekcjoner 11°
3. SOŁTAN Tadeusz Józef (1921-1996) krytyk literacki, publicysta, działacz kulturalny i polityczny 11°
4. DUNIN Teodor (1854-1909) lekarz, naukowiec 13°
5. DUNIN Karol (1850-1917) prawnik 13°
6. DUNIN Józef (1852-1932) adwokat, działacz społeczny 13°
7. SUMIŃSKI Adam (zm. ok. 1793), podkomorzy dobrzyński 13°
8. KULCZYCKI Michał (1886-1963) adwokat 13°
9. RUSIECKI Stefan (zm. 1671) rotmistrz królewski, kasztelan miński 13°
10. MIODUSKI Damazy (ok.1739-1806) sędzia dobrzyński, poseł 13°
11. SALSKI Tadeusz (1910-1981) inżynier, działacz narodowy 14°
12. IHNATOWICZ Zygmunt (1878-1958) inżynier rolnictwa 14°
13. PLĄSKOWSKI Włodzimierz Józef (1833-1899) satyryk i humorysta 14°
14. RUSIECKI Stanisław (zm. 1720) oboźny litewski 14°
15. JÓZEFOWICZ HLEBICKI Zygmunt (1837-1868) poeta, pisarz dramatyczny 14°
16. MOKRONOWSKI Ludwik (zm. 1770) strażnik polny, poseł 14°
17. CZAPSKI Edward (1819-1888) ziemianin, pamiętnikarz 14°
18. SZUJSKI Aleksander (zm. ok. 1653), kniaź, chorąży brzeski litewski 14°
19. BABIŃSKI Eugeniusz (1833-1901) pedagog 14°
20. SUMIŃSKI Zygmunt Wincenty (1845-1885), powstaniec styczniowy, zesłaniec, publicysta 14°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 5 str. 371: psb.4617.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: DREWNICKI Leon - 1809 przedostał się do Księstwa Warszawskiego, wszedł do wojska, bił się pod Raszynem, gdzie został ranny. Wszedł ponownie 1812 do 16 pp., uczestnik kampanii 1812-13, Biała, Terespol, Dubienka, Okopy, doszedł do stopnia sierż., ranny pod Lipskiem, gdzie dostał się do niewoli austriackiej. Zgłosił się na ochotnika do wojska, zdezerterował, schronił się w Warszawie, gdzie pracował jako subiekt w wytwórni likierów. Nabył potem kolonię pod Markami. Po wybuchu powstania uzbroił okolicznych chłopów i 30.11.30 zjawił się w Warszawie na czele własnego oddziału. Setnik straży bezpieczeństwa, mjr gwardii nar., mjr powstania mazowieckiego, dowódca pospolitego ruszenia prawego brzegu Wisły, bił się pod Grochowem, Dębem Wielkim, Kuflewem, Mińskiem, Wyszkowem, Kamieńczykiem, Liwem, Warszawą, 14.5.31 krzyż srebrny nr 1172, przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus. Przybył do Francji 2.2.32, początkowo w Paryżu, potem w Besançon, 1832 członek Komitetu Narodowego Polskiego. 18.5.32 skierowany do Salins w dep. Jura, gdzie 12.9.32 został członkiem TDP. 1.6.33 trafił do Cosne w dep. Nièvre, a stamtąd do Nevers, gdzie 1.10.34 potępił Czartoryskiego. Wyjechał do Montpellier, zapewne na leczenie w tamtejszym szpitalu wojskowym. 8.12.38 udał się do Marsylii, potem był w Orleanie, skąd 5.11.43 nadesłał do redakcji „Echa Miast Polskich” list o wymowie antyszlacheckiej, stanowiący pochwałę mieszczaństwa, nawołujący do pojednania. 2.44 trafił do Paryża. Uczestnik Wiosny Ludów, 8.4.48 wyruszył ze Strasburga do Poznania, wrócił wnet do Francji. Mieszkał potem w Nantes, 1.7.52 przybył do Corbeil, a 6.57 do Paryża. Zm. 1870 w Paryżu podczas oblężenia stolicy przez Prusaków, prawdopodobnie z głodu. Autor pamiętników „Za moich czasów”, przechowywanych w Bibliotece Polskiej w Paryżu (rkps 416), wydanych 1971 przez Józefa Dutkiewicza. Decyzją Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego z 29.12.35 majątek jego został skonfiskowany.
  n.17868a Nekrologia Minakowskiego (17868)
  sw.747428 http://historiazabek.pl/?leon-drewnicki,29

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim