Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. GŁOWACKI Jan Nepomucen (1802-1847) malarz 3°
2. GROPPLER Henryk Anastazy (1822-1887) działacz polityczny w Turcji 4°
3. JAROŃSKI Feliks (1823-1895) pianista, kompozytor 4°
4. JAROŃSKI Wiktor (1870-1931) prawnik, działacz polityczny 4°
5. LAURYSIEWICZ Leon (1798-1854) ksiądz grecko-katolicki, profesor i rektor UJ 6°
6. PLESZOWSKI Antoni (1857-1889) rzeźbiarz 7°
7. LAURYSIEWICZ Marek Stanisław (1832-1864) uczestnik wydarzeń 1861-64, bazylianin 7°
8. JAROŃSKI Feliks (1777-1827) filozof 7°
9. MATEJKO Edmund Marcin (1829-1907) powstaniec 1848 i 1863, profesor szkoły rolniczej w Czernichowie 8°
10. MATEJKO Franciszek Ksawery (1828-1873) bibliotekarz, historyk, slawista 8°
11. LAURYSIEWICZ Jan Gwalbert (1867-1935) działacz gospodarczy senator 8°
12. KRACZKIEWICZ Leopold Teodor (ok. 1809-1898) powstaniec, emigrant 8°
13. MATEJKO Jan Alojzy (1838-1892) malarz 8°
14. KRAIŃSKI Władysław (1841-1926) prawnik, poseł 9°
15. MARRENÉ Waleria (1832-1903) pisarka, publicystka 10°
16. GOETZ Jan (1815-1893) przemysłowiec 10°
17. SZERER Mieczysław (1884-1981) sędzia Sądu Najwyższego 11°
18. SULIMIRSKI Tadeusz (1898-1983), archeolog 11°
19. PAPŁOŃSKI Jan (1819-1885) profesor, dyrektor Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych 11°
20. KIRCHMAYER Julian (1827-1874) działacz polityczny, poseł 11°

Uwagi

• Epitafium na cm. Powązkowskim:

  Ś.P.
  RAFAŁ
  HADZIEWICZ
  ARTYSTA MALARZ
  PROFESSOR B. SZKOŁY SZTUK
  PIĘKNYCH, CZŁONEK TOW.
  NAUKOWEGO KRAKOWSKIEGO
  ŻYŁ LAT 83
  + 7 WRZEŚNIA 1886 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 9 str. 226: psb.8082.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 367): Hadziewicz Rafał, Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, sekcja Sztuki Piękne, wpis 7 X 1822
  Syn Marcina i Julii z Dekańskich. Ur. w Zamechu pod Biłgorajem. Studiował u D. Blanka korzystając z jego pomocy materialnej (mieszkał u niego) i A. Brodowskiego. Wystawiał obrazy i rysunki w salach Uniw. Warszawskiego w 1823, 1825 (pochwała), 1826 i 1828. W 1824-1826 korzystał ze stypendium 400 zł rocznie. W 1828 wysłany został dzięki staraniom Brodowskiego jako stypendysta na koszt cesarza na studia za granicę. W 1829-1833 był w Dreźnie, Paryżu, Rzymie, Wenecji, Neapolu, Genui, Modenie, Parmie i Florencji, kopiując głównie obrazy w muzeach. W Paryżu był uczniem Antoniego Jana Grossa. W 1834 osiadł w Krakowie, gdzie ożenił się z Anastazją Głowacką i gdzie zaproponowano mu profesurę na Uniwersytecie. Jednak Senat Wolnego Miasta Krakowa nie zgodził się na tę nominację. Okres krakowski był jednak płodny. H. malował wiele portretów: J. Bandtkiego, B. Brodowiczowej, J. Brodowskiego, E. Rastawieckiego, A. Wentzla. Namalował też 30 obrazów do cerkwi w Staszewie pod Przemyślem. Kopiował dawne portrety i rysował zabytki miasta. W 1839 odmówiono mu dalszego pobytu w Krakowie, otrzymał jednak nominację na prof. rysunku na Wydziale Matemat. Uniw. Moskiewskiego, aby mógł odsłużyć stypendium. Po otwarciu w Warszawie Szkoły Sztuk Pięknych wrócił we wrześniu 1844 do Warszawy, uczył w gimnazjum realnym, a w 1845-1865 był prof. rysunku architektonicznego, a potem malarstwa, kompozycji, historii sztuki i mitologii w Szkole Sztuk Pięknych, a po jej przekształceniu w 1865 na Klasę Rysunkową wykładał w niej do 1873. Na Wystawie Sztuk i Przemysłu w 1845 uzyskał pierwszą nagrodę za Portret matki i Świętą Rodzinę. W 1857 namalował obraz św. Antoniego Padewskiego do kościoła w Żarkach. W 1871 osiadł w Kielcach u swego kuzyna Jaroń-skiego. Malował obrazy religijne do wielu kościołów i historyczne, akwarele i rysunki oraz portrety. Obfitą twórczość jego cechował eklektyzm. Krzewił teorię kopiowania dziel mistrzów. Najwartościowsze były jego portrety; służyły za wzory m. in. do miniatur A. Brodowskiego, a według jego obrazu też rytował w miedzi portret męski K. W. Kielisiński. Był dobrym, cenionym pedagogiem, wykształcił tak wybitnych malarzy; jak J. Brodziński, Buchbinder, W. Gerson, Gie-rymscy, M. Kotarbiński, Pillati i Szermentowski. H. był autorem memoriału w sprawie reorganizacji Szkoły Sztuk Pięknych, opracowanego na zaproszenie Aleksandra Wielopolskiego w połowie 1861, w którym wystąpił jako rzecznik malarstwa. Proponował wyłączyć ze Szkoły Sztuk Pięknych oddział budownictwa, a do malarstwa i rzeźby dołączyć ry-townictwo. Dążył do podniesienia poziomu Szkoły, nadania jej praw wyższej uczelni, przyjmowania do niej tylko absolwentów gimnazjum. Kurs malarstwa miał według jego propozycji trwać cztery lata, rzeźby – trzy lata. Postulował zniesienie rocznych egzaminów, ograniczając liczbę ich do przejścia z kursów niższych na wyższe i ostateczny, końcowy. Był członkiem Krakowskiego Tow. Naukowego, członkiem założycielem i członkiem Komitetu Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Do znanych obrazów jego należą: Kazimierz Wielki nadaje przywileje wieśniakom i Chodkiewicz pod Kircholmem. Zmarł w Kielcach. Zwłoki jego przewieziono do Warszawy i pochowano na Powązkach. Część obrazów jego przekazała żona Zachęcie Warszawskiej i krakowskiemu Muzeum Narodowemu.
  n.23819 Nekrologia Minakowskiego (23819)
  n.27759a Nekrologia Minakowskiego (27759)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim