Władysław Gomułka (ID: sejmprl.4282)

Uwagi

• ipn.7444 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=1308&osobaId=7444& Gomułka Władysław ur. 06.02.1905, Białobrzegi Franciszkańskie
  sejmprl.4282 http://bs.sejm.gov.pl/ Gomułka Władysław (1905-1982); ślusarz; Wicepremier Rządu Tymczasowego, I wicepremier i minister Ziem Odzyskanych w Rządzie Jedności Narodowej, członek Rady Państwa.
  W wieku 14 lat rozpoczął pracę jako ślusarz. W 1923 założył Robotnicze Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe "Siła" w Krośnie i przez dwa lata nim kierował. W l. 1925-26 należał do Niezależnej Partii Chłopskiej. W 1926 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski. W l. 1927-30 pełnił funkcję sekretarza zarządu okręgowego Związku Chemicznego w Warszawie, następnie na krótko został sekretarzem Związku Zawodowego Budowlanych. W 1928 został członkiem Komitetu Dzielnicowego KPP w Zawierciu. W 1926 wstąpił do PPS-lewicy i w 1929 wszedł w skład jej Komitetu Centralnego i Sekretariatu Generalnego. W l. 1930-32 pełnił funkcję sekretarza Związku Głównego Ogólnokrajowego Wydziału Zawodowego KC KPP. Za działalność polityczną w 1933 został skazany na cztery lata więzienia, ale ze względu na zły stan zdrowia wyszedł na wolność w 1934 i wyjechał do Moskwy. Spędził tam rok, w tym czasie uczęszczał na wykłady do Międzynarodowej Szkoły Leninowskiej w Moskwie. Po powrocie do kraju ponownie został aresztowany i aż do wybuchu wojny przebywał w więzieniu, dn. 03.09.1939 opuścił je. Po zakończeniu kampanii wrześniowej dotarł do Lwowa. W 1940 wstąpił do WKP(b). W 1941 przystąpił do PPR, w sierpniu 1942 został sekretarzem Warszawskiego Komitetu PPR, w styczniu 1943 został jednym z przywódców partii. Był jednym z głównych twórców deklaracji ideowej "O co walczymy?". Prowadził rozmowy z Polskim Podziemiem, które dotyczyły współdziałania organizacji podległych ośrodkowi londyńskiemu i Polskiej Partii Robotniczej. W listopadzie 1943 roku aresztowany został Paweł Finder, a Władysław Gomułka zajął jego miejsce, stając się I sekretarzem KC PPR. Od 01.01.1944 wchodził w skład Krajowej Rady Narodowej. -- W sierpniu 1944 objął kierownictwo nad lubelskim Biurem Politycznym KC PPR, 31.12.1944 wszedł w skład Rządu Tymczasowego i uzyskał stanowisko wicepremiera. W styczniu 1945 roku powrócił do Warszawy, następnie uczestniczył w rozmowach dotyczących powołania Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. 28.06.1945 otrzymał funkcję I wicepremiera i ministra Ziem Odzyskanych. W grudniu 1945 otwierał obrady I Plenum KC i został wybrany na sekretarza generalnego KC PPR. W styczniu 1947 wszedł w skład Sejmu Ustawodawczego. Pogłębiał się jednak kryzys w kierownictwie partii, rosły szeregi przeciwników Gomułki. W 1948 został oskarżony przez Bieruta o "odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne", za co pozbawiono go funkcji i przywilejów partyjnych oraz państwowych. W styczniu 1949 odwołano go ze stanowisk ministerialnych. W marcu 1949 otrzymał stanowisko wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli. Cały czas trwała jednak nagonka na Gomułkę. 02.08.1951 aresztowano go, a następnie skazano na karę więzienia, gdzie przebywał do 1954. W sierpniu 1956 roku wstąpił w szeregi PZPR, a 19.10 tego roku został jej I sekretarzem. W 1957 został członkiem Rady Państwa. Wprowadzał reformy i starał się odbudować kraj po zniszczeniach wojennych. W 1968 odpowiadał za zdjęcie "Dziadów" Dejmka ze sceny oraz za krwawe stłumienie strajków na Wybrzeżu w 1970, 20.12.1970 ustąpił z piastowanego stanowiska, a w 1971 został przeniesiony na emeryturę.
  sw.337113 Wikipedia - Wolna Encyklopedia

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim