Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MORAWSKI Teofil (1793-1854) minister z 1831 2°
2. PODCZASKI Władysław Ludwik (1791-1865) pułkownik, dowódca 4°
3. PRĄDZYŃSKI Antoni (ok. 1710-1780?) oficer wojsk koronnych, regimentarz łęczycki konfederacji barskiej 6°
4. PONIŃSKI Alfred Antoni (1840-1915) ksiądz, działacz społeczny 6°
5. PONIŃSKI Stanisław Kostka (1781-1847) ziemianin, pułkownik, marszałek sejmu Wielkiego Księstwa Poznańskiego 6°
6. PARCZEWSKI Erazm (1826-1915) działacz społeczny i narodowy 6°
7. PARCZEWSKI Walenty (zm. 1869) dowódca oddziału jazdy 1863 6°
8. PARCZEWSKI Franciszek (zm. 1886) dowódca oddziału w powstaniu 1863 6°
9. CEREKWICKI Jan (XVII w.) starosta średzki 6°
10. PARCZEWSKA Aleksandra (1822-1895) działaczka społeczna, tłumaczka 7°
11. PARCZEWSKI Alfons Józef (1849-1933) adwokat, historyk działacz polityczny i społeczny 7°
12. PARCZEWSKA Melania Józefa (1850-1920) literatka, działaczka oświatowa i narodowa 7°
13. ANTONIEWICZ Franciszek (1818-1873) lekarz 7°
14. PARCZEWSKI Bogusław (1869-1935) lekarz, działacz społeczny, powstaniec Śląski 7°
15. PONIŃSKI Edward (1887-1939) ziemianin, hodowca, działacz społeczny 7°
16. PONIŃSKI Alfred Emeryk (1896-1968) dyplomata, ambasador RP w Chinach, działacz polonijny 7°
17. SZYMANOWSKI Melchior (1716?-1788), stolnik warszawski, starosta klonowski 7°
18. BIAŁECKI Antoni Władysław (1836-1912) profesor prawa 7°
19. RADOŃSKI Karol Mieczysław (1883-1951) biskup włocławski 7°
20. ROJOWSKI Tadeusz (1856-1938) ziemianin, działacz społeczny 7°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 749: psb.18893.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 751: psb.18894.10
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 150): Morawski Teodor -, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 1813
  Syn Michała, cześnika sieradzkiego, właściciela dóbr Mi-kołajewice w pow. kaliskim, i Teresy Podczaskiej. Herbu Korab, brat młodszy Teofila. Bardzo uzdolniony i prawy działacz polityczny i publicysta, pisarz historyczny. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu stopnia mgra prawa w 1816 został urzędnikiem w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, gdzie był praktycznie sekretarzem Staszica. W 1818 był wraz z Brykczyńskim i Kicińskim współredaktorem „Tygodnika Warszawskiego”, a w 1819-1820 redaktorem „Gazety Codziennej, Narodowej i Obcej” i współpracownikiem „Kroniki” (w drugiej połowie 1819), „Orła Białego” i „Tygodnika Literackiego”. Wybitny członek grupy opozycji liberalnej Kaliszan, do której również wprowadził swego starszego brata Teofila. W 1821 zbliżył się do Niemojowskich, sekretarzował później na sejmikach, wreszcie został członkiem opozycji kaliskiej, kierowanej przez braci Niemojowskich. Obawiając się represji jako członek związków tajnych Towarzystwa Patriotycznego, po dwukrotnym osadzeniu w więzieniu u Karmelitów wyjechał w 1825 do Paryża, skąd posyłał korespondencje („Letters of Poland”) do „Morning Chronicie”. Po wybuchu powstania litopadowego wrócił do kraju. Jeszcze 10 XII 1830 pisał z Paryża do Rządu Tymczasowego, że „ofiaruje pół własności nieruchomej na rzecz włościan, którzy wezmą się do oręża, za wolność i niepodległość krajową”. Wybrany na posła na sejm z Kaliskiego. Był przeciwnikiem dyktatury Chłopickiego. Został potem członkiem Rządu Narodowego. 20 VIII 1831 został mianowany ministrem spraw zagranicznych. W myśl swych zasad liberalnych żądał na sejmie zgromadzenia sejmów co dwa lata, wprowadzenia szkół elementarnych i cofnięcia artykułu dodatkowego, sprzecznego z konstytucją. Po upadku powstania przebywał na emigracji we Francji, był członkiem Komitetu Tymczasowego Emigracji, potem przeszedł do obozu Czartoryskich. W 1832 został zaocznie skazany przez Oddzielny Sąd Kryminalny w Warszawie na karę śmierci przez ścięcie, zamienioną w 1834 przez Mikołaja I na wieczną banicję. Był współzałożycielem Tow. Literackiego Polskiego w Paryżu i w 1870 wiceprezesem Tow. Historyczno-Literackiego w Paryżu. Autor 6-tomowych Dziejów narodu polskiego (Drezno 1871-1872), broszur politycznych Rozmowy tułacze (Paryż 1843), Coup d'oeil sur la Pologne géographique, historique et litteraire (Paryż 1843) oraz pism polityczno-polemicznych, jak wymierzone przeciw Krępo-wieckiemu Quelques mots sur l'état des paysans en Pologne... par un Polonais (Paryż 1833) i pamiętników Moje przygody. Był również członkiem redakcji pisma Czartoryskiego „Kronika Emigracji Polskiej” oraz pisywał artykuły do czasopisma „Trzeci Maj”. Zmarł w Paryżu.
  Włodzimierz Dworzaczek (Genealogia i Teki Dworzaczka) - dw.50439 Dw.,rkps.14413,s.1618
  n.19522 Nekrologia Minakowskiego (19522)
  sw.252174 Informacja p. Edouarda Trzcińskiego (z 12.11.2012)
  sw.367042 http://gw.geneanet.org/pdelaubier?lang=fr;pz=pierre;nz=de+laubier;ocz=0;p=augustine;n=bory

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim