Michał Kulesza (ID: psb.14306.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. GOŁĘBIOWSKI Stanisław (1814-1866) budowniczy 9°
2. PERZYŃSKI Stefan Bolesław (1881-1941) adwokat, senator RP 10°
3. JEZIORAŃSKI Jan (1833-1864) powstaniec 11°
4. FINDEISEN Gustaw Adolf (1834-1885) działacz narodowy, organizator kolejnictwa 12°
5. ROMEYKO-HURKO Wanda (1890-1978) malarka, graficzka, ilustratorka 12°
6. KUCIEŃSKI Wojciech (1777-1838) farmaceuta, senator 12°
7. PIĄTKOWSKI Wiktor Jan (1841-1909) prawnik, publicysta 12°
8. SOWIŃSKI Jerzy (1920-1995) profesor Akad. Rolniczej w Poznaniu 13°
9. PERZYŃSKI Władysław Henryk (1841-1898) dziennikarz, redaktor 13°
10. MUSZYŃSKI Adam (1886-1962) prawnik, dyrektor Krakowskiej Spółki Wydawniczej 13°
11. KONOPASEK Feliks (1860-1930) muzyk, dyrygent, kompozytor 13°
12. KONASZEWSKI Emil (1832-1880) inżynier 13°
13. MIELĘCKI Kazimierz (1836-1863) naczelnik wojenny woj. mazowieckiego w 1863 13°
14. SULIKOWSKI Karol (1838-1915), działacz gospodarczy 13°
15. SERKOWSKI Stanisław Ferdynand (1871-1936) analityk, bakteriolog, serolog 14°
16. PAWIŃSKI Józef (1851-1925) lekarz, współtwórca kardiologii polskiej 14°
17. PERZYŃSKI Włodzimerz Stefan (1877-1930) poeta, pisarz, felietonista, tłumacz 14°
18. SCHÖNFELD Emil (1854-1918) inżynier technolog, przemysłowiec 14°
19. SOKOŁOWSKI Mieczysław Kazimierz (1898-1944) oficer WP i Armii Krajowej 14°
20. EBERHARDT Julian Piotr (1866-1939) inżynier, podsekretarz stanu 14°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KULESZA Michał (20 X 1866 Warszawa - 21 VII 1964 Warszawa), tancerz, baletmistrz
  Był synem Michała K., kompozytora, bratem => Aurelii K. mężem tancerki Władysławy Karlak. Przygotowywany początkowo do kariery pianisty, odznaczał się wybitną muzykalnością. W 1875 został oddany do warsz. szkoły baletowej. W 1881 występował w szkolnych przedstawieniach „Wesela w Ojcowie” (6 II 1881) i „Poboru do wojska” (5 VI 1881) zwracając uwagę publiczności i prasy. Jako solista debiutował z wielkim sukcesem 19 VII 1884 w tańcach wznowionej wówczas „Jawnuty”. W bardzo krótkim czasie objął wszystkie główne partie męskie w repertuarze baletu warsz., np. Franza („Coppelia"), Gringoira i Febusa („Esmeralda"), Leonarda („Asmodea"), Albrechta („Giselle"), Franciszka („Pan Twardowski"), Piotra („Postój kawalerii"), Zygfryda („Jezioro łabędzie"), Karola („Lizetta, czyli Córka źle strzeżona"), Pawła („Wesele w Ojcowie"). Oficjalnie pierwszym tancerzem mianowany został w lutym 1891. Odznaczał się doskonałym opanowaniem techniki, ogromnym temperamentem, lekkością i sprężystością. W początkach jego kariery zarzucano mu brak wdzięku i estetyki ruchu oraz wyrobienia aktorskiego. W latach późniejszych pokonał te niedociągnięcia stanowiąc wzór tancerza o wszechstronnym talencie, z równym powodzeniem występującego w partiach klasycznych, jak i w tańcach charakterystycznych czy rolach mimicznych. Partnerował wszystkim sławnym gwiazdom baletu europejskiego w czasie ich gościnnych występów w Warszawie (M. Giuri, W. Zucchi, T. Riccio, K. Elia, P. Legnani, C. Cerri, O. Preobrażeńska, W. Trefiłowa, A. Pawłowa).
  Wcześnie przejawił talent choreograficzny. Już 11 XI 1891 wystawił na otwarcie świeżo wyremontowanego T. Wielkiego divertissement „Tańce wioślarskie”. Większe pole popisu zyskał, gdy 1 VII 1905 objął wspólnie z J. Walczakiem kierownictwo baletu warsz. i warsz. szkoły baletowej, które to obowiązki sprawował do 1917. Był to bardzo trudny w dziejach baletu warsz. okres, toteż działalność choreograficzna K. z konieczności ograniczała się do wznawiania dawnych baletów i opracowywania niewielkich diverstissements. Spośród oryginalnych baletów K. wymienić należy „Tadeusza i Zosię” (wg A. Mickiewicza 1906) oraz krótkie diverti-ssements: „Pan i muzy” (1915), „Na foyer baletu” (1915), „Wezyr i Zeneida” (1915), „Karnawał dziecięcy” (1916). W 1919-21 był kierownikiem baletu opery poznańskiej. Wystawił tam „Wesele w Ojcowie”, „Peer Gynta” i „Łany polskie”. W 1922-28 wykonywał role mimiczne w balecie warsz. oraz współpracował jako choreograf z warsz. t. dramatycznymi. 4 II 1921 ożenił się z tancerką Władysławą Karlak. W 1928 przeszedł na emeryturę. 10 I 1948 odbvł się uroczysty jubileusz artysty w warsz. sali Roma.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.16266.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  MICHAŁ
  KULESZA
  BALETMISTRZ
  CHOREOGRAF
  UR. 1866 ZM. 1964
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 148: psb.14306.1
  n.200382o Nekrologia Minakowskiego (200382)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim