Józefa Franciszka Możdżeńska (ID: psb.14411.6)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KURCYUSZ Stanisław Karol (1784-1850) podpułkownik WP 2°
2. KURCYUSZ Franciszek (XVIII w.) lekarz nadworny 3°
3. MOŻDŻEŃSKI Leonard (1892-1954) dyrektor Departamentu Morskiego, działacz morski 4°
4. BASIŃSKI Karol (1888-1919) działacz niepodległościowy 4°
5. LIPSKI Jacek (1799-1872) konstruktor hutniczy 5°
6. KURCYUSZ Tadeusz (1881-1944) pułkownik, inżynier, komendant 5°
7. DAHLEN Kazimierz (1802-1872) podpułkownik 6°
8. CIELECKI Andrzej Zaremba (XVIII w.) konfederat barski 7°
9. REDEL Jakub Antoni (1769-1845) generał brygady WP 7°
10. LIPSKI Jacek Jan (1892-1925) bibliotekarz, historyk 7°
11. FISZER Franciszek (1860-1937) zwolennik filozofii radykalnego idealizmu 7°
12. CHOMĘTOWSKI Michał (zm. 1794) wojskowy 8°
13. GLINKA Mikołaj (1754-1825) senator-kasztelan Królestwa Polskiego 8°
14. FISZER Stanisław (1769-1812) generał 8°
15. STRASZEWSKI Michał Franciszek (1786-1820) kapitan szwoleżerów, asesor Komisji Włościańskiej 9°
16. SALINGER Jakub (1807-1881) kupiec, powstaniec 1863, pamiętnikarz 9°
17. RUTKIEWICZ Jan (1875-1950) działacz socjalistyczny 9°
18. PAWIŃSKA Helena (1878-1964) aktorka 9°
19. NORBLIN Stanisław Ignacy (1859-1920) przemysłowiec warszawski 9°
20. KARSKI Michał (1714-1793) podkomorzy ziemi różańskiej 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KURCJUSZOWA, Kurcyuszowa, Józefa Franciszka, z Możdżeńskich, pseud. Estella Możdżeńska (12 III 1811 Kraków - 11 VIII 1891 Warszawa), aktorka
  Była córką Ignacego Możdżeńskiego i Teresy z Hoksów. Do 1851 występowała jako „panna Estella” lub jako Estella Możdżeńska (dla odróżnienia od => Józefy Możdżeńskiej). Przed wstąpieniem na scenę była nauczycielką. J.T.S. Jasiński pisało niej: „guwernantka z wyższym ukształceniem umysłowym”. Do zawodu aktorskiego przygotował ją prywatnie B. Kudlicz. Debiutowała w 1839 w T. Wielkim w Warszawie: 22 VI w roli Wiktorii („Dwaj więźniowie z galer"), 25 VI - Amelii („Trzydzieści lat, czyli Życie szulera"), 30 VII - Elwiry („Mąż i żona") i następnie została zaangażowana do zespołu t. warsz.; występowała w nich bez przerwy aż do odejścia ze sceny (1866). 10 II 1844 wyszła za mąż za Stanisława Kurcjusza, urzędnika Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. Pierwszy raz pod nowym nazwiskiem wystąpiła 28 XI 1851 w roli Eweliny („English Exhibition"). Ostatni raz na scenie wystąpiła 25 X 1866 w roli Pani Dalville („Zachód słońca"), w przedstawieniu granym na swój benefis. Później pozostawała na emeryturze, nie przestając jednak interesować się sprawami teatru. Przetłumaczyła z franc. dwie sztuki grane na scenach warsz.: „Pełnoletnia panna” i „Towarzyszka z pensji”.
  Miała piękną sylwetkę, twarz o klasycznie regularnych rysach, dźwięczny głos i czystą, staranną wymowę. W życiu prywatnym była pełna łagodności, spokoju i dystynkcji; tymi też cechami obdarzała grane przez siebie postaci. Współcześni nie przyznawali jej wybitnego talentu; powodzenie zawdzięczała inteligentnej interpretacji ról i wytężonej pracy. Grę jej charakteryzowała naturalność i swoboda, nigdy nie przechodząca w szarżę, nawet w rolach charakterystycznych. Szybko zaczęła grać role „matek”, „starych panien”, „przyjaciółek"; w rolach starych panien w komediach A. Fredry jeszcze długo po odejściu ze sceny była uważana za niedoścignioną. Ważniejsze role to m.in. Dobrójska („Śluby panieńskie"), Aniela („Damy i huzary"), Pułkownikowa („Panna mężatka"), Hrabina („Pamiętniki szatana"), Klara („Nikt mnie nie zna"), Pani de Morin („Niedorostek"). Największym sukcesem K. była Katarzyna („Chłopi arystokraci”, 1858); „nie gardząc najmniejszym szczegółem charakterystycznym, począwszy od butów z cholewami, a skończywszy na głowie przedziwnie ucharakteryzowanej, poświęciła swe klasycznie piękne rysy, które znikły pod bruzdami zmarszczek i pijackiej czerwoności. Przywykła grywać role amantek, a później dam salonowych, w Kogucinie umiała mówić ochrypłym głosem starej baby pijaczki, który jej łamał się co chwila, wydobywając tony fistułowe i śmiesząc nimi całe audytorium” - wspominał W. Rapacki, podkreślając, że publiczność warsz. specjalnie chodziła na tę sztukę, aby zobaczyć w niej K.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77998.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 225: psb.14411.6
  Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 226: psb.14413.1
  Wikidata: [label]Józefa Krucjuszowa
  n.19811m Nekrologia Minakowskiego (19811)
  n.20353a Nekrologia Minakowskiego (20353)
  n.26893 Nekrologia Minakowskiego (26893)
  n.8146m Nekrologia Minakowskiego (8146)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim