Karol Kazimierz Kurpiński (ID: psb.14484.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BRZOWSKI Józef (1804-1888) muzyk, kompozytor, pedagog 3°
2. BRZOWSKA Jadwiga (ur. 1830) pianistka 4°
3. DRZEWIECKI Antoni Franciszek (1792-1868) senator 9°
4. DROHOJOWSKI Józef (ok. 1694-1770) kasztelan przemyski 10°
5. KASPRZYCKI Wincenty (1802-1849) malarz 10°
6. DROHOJOWSKI Józef (ok. 1740-1811) reformat 11°
7. PÓŁTAWSKI Adam Jerzy (1881-1952) grafik, drukarz, pedagog 12°
8. BRZUCHOWSKI Franciszek (zm. 1715) kasztelan lubaczowski 12°
9. PINIŃSKI Wojciech (ok. 1715-1786) stolnik wołyński, komisarz, poseł 13°
10. NIDECKI Tomasz Napoleon (1807-1852) kompozytor, dyrygent, pedagog 13°
11. MIECZKOWSKI Jan (1830-1889) fotograf, kupiec, wydawca 13°
12. GLUZIŃSKI Józef (1799-1866) etnograf, agronom 13°
13. DZIAŁYŃSKI Ignacy Józef (1754-1797) szef X regimentu pieszego wojsk koronnych 13°
14. BRZUCHOWSKI Józef Antoni (zm. ok. 1730) starosta owrucki 13°
15. ŁAŚCISZEWSKI Mikołaj (zm. 1716) konsyliarz konfederacji tarnogrodzkiej 13°
16. ŁAPIŃSKI Teofil (ok. 1826-1886) uczestnik rewolucji węgierskiej 1849, oficer armii tureckiej 13°
17. KOZŁOWSKI Korneli (1834-1904) historyk, literat 13°
18. ANKWICZ Stanisław (1720-1784) stolnik krakowski 13°
19. STAROŁĘSKI Wojciech (Olbracht) h. Tępa Podkowa (zm. 1666), starosta piotrkowski, kasztelan żarnowski 14°
20. GRZEGORZEWSKI Aleksander (1806-1855) członek Rządu Narodowego 14°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KURPIŃSKI Karol Kazimierz (1785 Włoszakowice pow. Wschowa -18 IX 1857 Warszawa), dyrygent, dyr. teatru
  Podawana dotąd w opracowaniach data 6 III 1785 jako data ur., jest w rzeczywistości datą jego chrztu. Był synem Marcina K., organisty kościoła we Włoszakowicach i Franciszki z Wańskich, mężem => Zofii K. Gry na instrumentach uczył się początkowo u ojca. Od 1797 był organistą w Sarnowie k. Rawicza. W 1800-08 przebywał w Moszkowie k. Sokala jako skrzypek kapeli starosty Feliksa Polanowskiego. Poznał wówczas w pobliskim Lwowie opery włos. i niemieckie. W 1808 przeniósł się do Lwowa, gdzie udzielał lekcji gry na fortepianie w domu E. Rastawieckiego. W 1810 za protekcją śpiewaka i aktora t. warsz. J. Szczurowskiego objął stanowisko najpierw skrzypka w orkiestrze, a od 1 VII 1810 drugiego dyrygenta orkiestry T. Narodowego (obok J. Elsnera). Został także korepetytorem solistów i chóru t. warszawskiego. Zwiększył skład orkiestry, wprowadził bardziej nowoczesną instrumentację, powiększył również skład chórów i podniósł je na wyższy poziom muz. i wykonawczy. W 1812 został powołany na stanowisko nauczyciela muzyki w warsz. Szkole Dramatycznej, w 1817-19 prowadził naukę teorii muzyki w Szkole Muzyki i Sztuki Dramatycznej (późniejsze Konserwatorium i Szkoła Główna Muzyki). 10 IV 1815 ożenił się z aktorką Zofią Brzowską. W 1820 założył i redagował w Warszawie pierwsze pol. czasopismo muz. „Tygodnik Muzyczny” (ukazywał się do 1821); pisał tam recenzje muz. i teatralne. W marcu 1823 wyjechał za granicę (Niemcy, Francja, Włochy, Austria), skąd powrócił w grudniu tego roku do Warszawy. Zapoznał się wtedy z pracą zagranicznych t. operowych. Od lipca 1824, po ustąpieniu J. Elsnera, został jedynym dyrygentem t. warsz. i dyrektorem opery. Pozostał na tym stanowisku do 1840. Od 15 VII 1825 do 30 VI 1827 z L.A. Dmuszewskim i B. Kudliczem wchodził w skład komitetu kierującego T. Narodowym z ramienia zrzeszenia aktorskiego; w 1831 wraz z B. Kudliczem kierował T. Narodowym. W 1835-40 był dyr. szkoły śpiewu utworzonej przy T. Wielkim na miejsce zlikwidowanego w 1830 konserwatorium; prowadził tu klasę śpiewu i harmonii. Uczniami jego byli m.in. Józefa Daszkiewicz, Paulina Rivoli, J. Dobrski, L. Rywacka i A. Żółkowski-syn. Do zgonu mieszkał i działał w Warszawie. W 1811-21 należał do masonerii (doszedł do wysokiego VI stopnia). Komponował muzykę do najrozmaitszych utworów scen., gł. oper, komediooper, melodramatów, baletów. Po powrocie z zagranicy i następnie po objęciu stanowiska dyr. opery starał się wystawiać najnowsze i znane już w Europie zachodniej opery obce, takie jak: „Westalka”, „Turek we Włoszech”, „Otello”, „Wolny strzelec”, „Biała dama”, „Niema z Portici” i „Robert Diabeł”. Obok J. Elsnera był głównym twórcą opery pol. w pierwszej poł. XIX w. a jego „Nowe Krakowiaki” („Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale") do słów J.N. Kamińskiego (1816) odnosiły wieloletnie triumfy usuwając w cień „Krakowiaków i Górali” J. Stefaniego i W. Bogusławskiego. Do najbardziej popularnych utworów K. należały opery: „Dwie chatki”, „Paląc Lucypera” (1811), „Szarlatan”, „Jadwiga królowa Polski” (1814), „ Nadgroda” (1815), „Zamek na Czorsztynie, czyli Bojomir i Wanda” (1819), „Leśniczy w Kozienickiej Puszczy” (1821), „Cecylia Piaseczyńska” (1829), melodramat „Oblężenie Gdańska” (1811) i balety: „Nowa osada Terpsychory nad Wisłą” (1818), „Mars i Flora” (1820), „Trzy gracje” (1822). Był bardzo popularnym kompozytorem nie tylko oper, lecz także pieśni (m.in. skomponował muzykę do „Warszawianki”, 1830), polonezów i innych form muzycznych. Był doświadczonym i pełnym temperamentu dyrygentem. Wielkie zasługi położył jako organizator życia muz. i pedagog. W 1830 opublikował anonimowo „Krótki rys Teatru Narodowego od r. 1818 do chwili obecnej”. Był autorem „Dziennika prywatnego niektórych czynności teatralnych od r. 1827 do 1830” (fragm. drukowane w „Ruchu Muzycznym” 1858 nr 10, 1859 nr 22 i „Echu Muzycznym” 1881 nr 15), a także autorem prac teoretycznych o muzyce i podręczników.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.51282.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78001.4
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  KAROLOWI
  KURPIŃSKIEMU
  KOMPOZYTOROWI
  I DYREKTOROWI OPERY
  POLSKIEJ W WARSZAWIE
  URODZ. D. 6 MARCA 1785 R.
  WWX POZNAŃSKIEM
  ZMARŁ 18 WRZEŚNIA 1857 R
  ZE SKŁADKI PUBLICZNEJ
  POMNIK TEN POSTAWIONO
  
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 245/1857, 248/1857, 251/1857, 261/1857, 271/1857, 272/1857, 278-280/1857, 323/1857 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=42500 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):
  Karol KURPIŃSKI
  mistrz kapeli dworu JCKMości, b. dyrektor opery polskiej, kawaler Orderu św. Stanisława IV kl.; ur. 6 III 1785 we wsi Włoszakowice w pow. wschowskim, dobrach ks. Franciszka Sułkowskiego, po długiej i ciężkiej chorobie zm. 18 IX 1857 przeżywszy lat 72, wypr. 21 IX 1857 z kapl. św. Karola Boromeusza na cm. Powązkowski, zapr. w smutku pogrążona żona Zofia z Brzowskich Kurpińska, podczas pog. orkiestra teatrów wykonała utwory Józefa Stefaniego, J. Dobrzyńskiego i T. Nideckiego; msza św. żał. 21 X 1857 w kośc. archikatedralnym i metropolitalnym św. Jana, w czasie którego artyści i artystki opery wykonali "Requiem" Cherubiniego i dwa wyjątki z "Requiem" Józefa Brzowskiego
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 281: psb.14484.1
  n.9239 Nekrologia Minakowskiego (9239)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim