Andrzej Mierzyński (ID: psb.18056.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MIERZYŃSKA Julia (1801-1831) tancerka, pedagog, choreograf 1°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MIERZYŃSKI Andrzej (ok. 1750 woj. płockie - 17 II 1811 Płock), aktor, dyr. teatru
  Był bratem => Józefa M., prawdopodobnie mężem => aktorki M., ojcem => Julii M. Debiutował w 1780 w T. Narodowym w Warszawie (antrepryza M. Bisestiego). W t. warsz. występował do 1783. W 1783-87 był antreprenerem t. w Lublinie ; występował ponadto z zespołem w 1784 (grudzień), 1786, 1787 we Lwowie, 1786 i 1787 w Dubnie (starał się także o pozwolenie na występy w Krakowie w zimie 1786/87, ale nie uzyskał zezwolenia magistratu). W 1787-90 grał w zespole W. Bogusławskiego w Wilnie (wg Bogusławskiego „był jednym z upodobanych ówczasowej publiczności artystów"). Powróciwszy do Warszawy z zespołem Bogusławskiego w 1790 występował w warsz. T. Narodowym aż do kwietnia 1794. Okres ten nazwał Bogusławski „najchlubniejszym w zawodzie” M. W 1794-97 występował we Lwowie (naprzód w zespole D. Morawskiego, potem W. Bogusławskiego). W 1798 przeniósł się do Wilna; występował w antrepryzie D. Morawskiego (do 1801), potem M. Morawskiej (do 1805) pełniąc równocześnie nieoficjalnie funkcje kierownika zespołu („umiał nowego przedsiębiorcy teatr przyzwoicie urządzić i pomyślnie prowadzić” - Bogusławski). Od 1805 do 1810 przebywał w dalszym ciągu w Wilnie (być może występował nadal po przejęciu antrepryzy przez M. Każyńskiego). 22 I 1810 wystąpił gościnnie w t. wil., a 4 IX tego roku w warsz. T. Narodowym w roli Prezydenta („Ton wielkiego świata"), ale zrezygnował ze starań o engagement z uwagi na „równie wiek posunięty, jako i nowy wcale sposób gry” (W. Bogusławski). W 1810-11 występował z własnym zespołem w Płocku.
  "Uważano go powszechnie za aktora myślącego” - pisał J.T.S. Jasiński. „Postać jego była poważna, wzrost donośny, układ przyzwoity” - wspominał W. Bogusławski. - „Mimika w rolach charakterystycznych naturalna i dobitna, w rolach kochanków mniej przyjemną wystawiała twarz jego, ta bowiem już w samej młodości tak pomarszczoną wydawała się na scenie, jak gdyby starości ręką cieniowaną była. Oczy blado niebieskie i włosy w żółtawy blond wpadające ujmowały mu świeżości, a powolne poruszenia ciała dowodziły duszy mało czułej na zapały miłosne. Głos nieco chrapliwy, niejakie czasem zacinanie się w słowach szkodziły wymowie jego, lubo w ogólności była wyraźną, dobitną i wszelkie przepisy gramatyki zachowującą”, „Miał zwyczaj powolną i często nauczającą mowę swoje krasić morałami, zaczynając najwięcej od słów: Człowiek, który..., co mu prawdziwy świętoszka nadawało charakter, a co w roli Regenta ["Szkoła obmowy"], umyślnie dla niego napisanej umieszczone, przedziwny sprawiało skutek, zdawało się bowiem, że on istotnie swój własny przedstawiał obraz”. Z początku M. grał „pierwszych amantów”, jak np. Hrabia Almaviva („Cyrulik sewilski"), Walery („Syn marnotrawny"), dość szybko jednak „dla większej do ról charakterystycznych zdolności obrał sobie role powierników w tragediach, intrygantów w dramatach, a przyjaciół, doradców i karykatury w komediach” (W. Bogusławski). Grał m.in. Rozsądnickiego („Szkoła kobiet"), Amfitriona („Amfitrion"), Doranta („Gracz"), Redlicha („Burmistrz poznański"), Wilsona („Fabrykant londyński"), Karola („Eugenia"), Euryklesa („Meropa"), Bramina („Lanassa, czyli Wdowa Malabaru"). Był pierwszym Walerym z „Powrotu posła” i Ryszardem Koklem z „Henryka VI na łowach”. Największe uznanie współczesnych zyskały role Regenta („Szkoła obmowy"), Marinellego („Emilia Galotti"), Bazylego („Cyrulik sewilski"). Zajmował się także tłumaczeniem sztuk i librett operowych.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78984.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78985.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 26: psb.18054.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 26: psb.18056.1
  sw.460017 Akt małżeństwa: Warszawa Nawiedzenie NMP (obecn. m. Warszawa), 109/1826 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0160d&sy=1826a&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim