Maria Antonina Nuna «Nuna» Młodziejowska (ID: psb.18585.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZCZURKIEWICZ Bolesław (1875-1933) aktor, reżyser 1°
2. MYSŁAKOWSKI Zygmunt Karol (1890-1971) profesor pedagogiki UJ 5°
3. MYSŁAKOWSKA Zofia (1896-1957) aktorka, reżyserka 6°
4. RUMOWSKA Helena (1867-1899) powieściopisarka, nauczycielka 9°
5. NIEMYSKI Leon (1859?-1928) przemysłowiec, wydawca tygodnika Ogniwo 11°
6. MORAWSKI Kajetan (1892-1973) ambasador, wiceminister skarbu RP, emigrant 12°
7. GLISZCZYŃSKI Artur (1869-1910) poeta, dziennikarz 13°
8. RYCHŁOWSKI Bolesław Sylforian (1865-1941) hydrogeolog, przedsiębiorca 13°
9. KRZYWOSZEWSKI Stefan (1866-1950) komediopisarz, dziennikarz, prozaik 13°
10. KRZYWOSZEWSKI Dominik (1787-1851) adwokat 13°
11. KORASZEWSKI Tadeusz (1875-1923) inżynier, działacz narodowy 13°
12. JUNG Herman (1818-1890) przemysłowiec, piwowar 13°
13. OSTROWSKI Antoni Jan (1782-1845) założyciel Tomaszowa Mazowieckiego, senator 13°
14. JASIŃSKI Jakub (1791-1855) lekarz, fizyk 13°
15. KUCZYŃSKA Joanna Helena (1812-1888) ziemianka, przyjaciółka Norwida 13°
16. HORWATT Aleksander (1831-1879) marszałek szlachty 14°
17. JASIŃSKI Stanisław Jakub (ok. 1823-1879) rejent, działacz kulturalny 14°
18. OSTROWSKI Krystyn Piotr (1811-1882) poeta, pisarz, publicysta 14°
19. MIERZEJEWSKI Henryk (1881-1929) inżynier mechanik, profesor Politechniki Warszawskiej 14°
20. RUDNICKI Stanisław Wojciech (1896-1962) harcmistrz, prawnik, sędzia, działacz społeczny 14°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MŁODZIEJOWSKA Nuna, właśc. Maria Antonina M., zamężna Szczurkiewiczowa, pseud. Olchowska (11 XI 1884 Żytomierz - 23 I 1958 Poznań), dyr. teatru, aktorka, reżyser
  Była córką Leona M., ziemianina, i Walentyny z Niedzielskich, żoną => Bolesława Szczurkiewicza. Kształciła się w Krakowie na Wyższych Kursach Żeńskich A. Baranieckiego. Gry aktorskiej uczyła się u W. Siemaszkowej w Krakowie, następnie w Klasie Dramatycznej przy Warsz. Tow. Muzycznym, pobierając nadto prywatne lekcje u M. Przybyłko-Potockiej. Debiutowała pod pseud. Olchowska 1 X 1903 w T. Miejskim w Krakowie w roli Anieli („Śluby panieńskie") i została zaangażowana. W sez. 1903/04 występowała w t. krak., następnie odbyła dłuższą podróż po Francji, Szwajcarii i Niemczech. W sez. 1904/05 występowała w Poznaniu, jesienią 1905 w objazdowym zespole W. Siemaszkowej, m.in. w Mińsku Litewskim. Od 17 X 1906 (już pod własnym nazwiskiem) objęła dyr. stałego t. pol. w Wilnie (restytuowanego po przerwie trwającej od 1864) i prowadziła go przez cztery sezony (do 20 II 1910). 25 VII 1908 w rodzinnej wsi Łuhinki pod Żytomierzem wyszła za mąż za aktora Bolesława Szczurkiewicza. W 1910-12 występowała w T. im. Słowackiego w Krakowie. Od 6 IX 1912 do 30 IV 1914 wraz z mężem kierowała T. Polskim w Poznaniu. Podczas I wojny świat. znalazła się w Rosji. W 1915 występowała w T. Polskim w Moskwie, kier. przez jej męża, a w 1916-17 w Kijowie w T. Studya, pod kier. S. Wysockiej. Po powrocie do Polski od 1918 występowała jako aktorka i reżyserowała w pozn. T. Polskim. Nie należąc oficjalnie do dyrekcji dopomagała też mężowi w kierowaniu t. pozn., nadto w 1920-25 prowadziła wydział dramatyczny przy Państwowym Konserwatorium Muzycznym, a 1927-30 Szkołę Dramatyczną przy T. Miejskich w Poznaniu. Po śmierci męża (1932) występowała jeszcze przez pewien czas w Poznaniu, później, nie mając stałego engagement, występowała tylko gościnnie. Niekiedy reżyserowała, m.in. w Wilnie (1932, 1937) i w Toruniu (1937). Okres II wojny świat. spędziła w Warszawie. W 1945 wróciła do T. Polskiego w Poznaniu. Występowała tu i jednocześnie (w 1946-48) prowadziła Studio Dramatyczne. W 1947 była przez kilka miesięcy (od marca) kierownikiem artyst. T. Miejskiego w Gnieźnie, a w sez. 1947/48 T. Małego w Szczecinie. W sez. 1948/49 należała do zespołu T. Nowego w Poznaniu, od 1949 do połączonych zespołów T. Polskiego i Nowego. 7 III 1954 obchodziła w T. Polskim jubileusz pięćdziesięciolecia pracy. W ostatnich latach choroba uniemożliwiła jej występy na scenie. Była członkiem zasłużonym ZASP. Wysoka, zgrabna, o twarzy subtelnej i regularnych rysach, grała początkowo role amantek, jednak bez większego powodzenia. Wyżej ceniono wykonywane w późniejszych okresach role charakterystyczne, nacechowane z reguły dużą kulturą. Grała m.in. Amelię („Mazepa"), Goplanę („Balladyna"), Idalię („Fantazy"), Marię („Warszawianka"), Rachelę („Wesele"), Infantkę („Cyd"), Rollisonową („Dziady"), Gertrudę („Hamlet"), Beatrix („Siostra Beatrix"), Panią Erlynne („Wachlarz lady Windermere"), Raniewską („Wiśniowy sad"), Bałtową („Fortepian"), Pannę Wimmer („Matura"), Panią Soerensen („Niemcy"). Najbardziej zasłużyła się na stanowiskach kierowniczych. W Wilnie, gdzie na swej dyrekcji straciła część majątku, stworzyła jeden z najambitniejszych t. polskich. Wystawiała tam m.in. „Dziady”, „Wesele”, „Lillę Wenedę” (z dekoracjami F. Ruszczyca, którego zaprosiła do współpracy). W Poznaniu zreformowała z mężem t. pogrążony w prowincjonalnej rutynie. Dzięki niej scena pozn. otrzymała nowoczesne oświetlenie i panoramiczny horyzont; miejsce starych kulis zajęły wówczas oryginalne kompozycje scenograficzne, m.in. projektu J. Mehoffera, F. Ruszczyca, S. Wyspiańskiego (w 1912 wystawiono „Bolesława Śmiałego” w dekoracjach skopiowanych z jego inscenizacji krak.). Dobry zespół liczący ogółem 120 osób wystawiał oprócz utworów dram. operetki i opery. W repertuarze szczególny nacisk padł na utwory pol. autorów współczesnych, m.in. A. Nowaczyńskiego, S. Przybyszewskiego, L.H. Morstina, K.H. Rostworowskiego, T. Rittnera. Od czasów tej dyr. t. pozn. zaczął się liczyć w ogólnopolskim życiu teatralnym. Fragm. wspomnień M. ogłoszono w książce „Poznańskie wspominki”, Poznań 1960.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17780.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17781.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 427: psb.18585.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 47 str. 498: psb.33419.6
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.4084

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim