Jan Julian «Nowacki» Batog (ID: psb.20131.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  NOWACKI Jan, właśc. J. Batog (15 VI 1872 Lwów - 10 IV 1923 Kraków), aktor, reżyser
  Ukończył gimn. realne, gry aktorskiej uczył się u E. Derynga. Debiutował w zespole S. Lasockiej. Prawdopodobnie w 1890 występował w Złoczowie u K. Mattauscha, a w sez. 1892/93 w Stanisławowie u L. Kwiecińskiego. W sez. 1893/94 grał w zespole W. Antoniewskiego. Od grudnia 1894 do czerwca 1895 był aktorem t. krak., na sez. 1895/ 96 przeniósł się do Poznania. Od 1896 do 1920 był aktorem t. lwowskiego. We Lwowie zaczął także reżyserować: w 1901 w amatorskim t. Miłośników Sceny, od 1905 w T. Miejskim. W 1899 występował gościnnie w Krakowie. Nadto uczestniczył w wyjazdach zespołu lwow. do Kijowa (1905), Wiednia (1910) i Paryża (1913). W sez. 1914/15, wespół z innymi aktorami ewakuowanymi z Galicji, występował w t. pol. w Wiedniu. W 1920 przeniósł się do Krakowa; początkowo występował w T. im. Słowackiego, potem gościnnie w T. Powszechnym, a w listopadzie w zespole plebiscytowym na Górnym Śląsku. Od sez. 1920/21 do końca życia był kierownikiem i głównym reżyserem krak. T. Bagatela. Początkowo, mimo młodego wieku, grał niemal wyłącznie role charakterystyczne, m.in. Radosta („Śluby panieńskie"), Pagatowicza („Grube ryby"). Ten okres jego działalności przedstawił I. Maciejowski w swej powieści „U progu sztuki” (N. występuje tu jako Janek). W t. lwow. wyspecjalizował się w rolach lekkich amantów. Niewysoki, szczupły, drobny, „z wyglądu i z pozoru Fredrowski Albin, z temperamentu raczej Gucio”, jak pisał o nim A. Grzymała-Siedlecki, „przez długie lata był przynętą dla publiczności we wszystkich komediowych łobuziakach, spryciarzach, to znów gapiach i niedołęgach, to znów w poetycznych Filonach”. Grał z powodzeniem role Maciusia („Zaczarowane koło"), Tadzika („Psyche"), Zbyszka („Moralność pani Dulskiej"), Wacka („Wicek i Wacek"), Albina i Gucia („Śluby panieńskie"), Bernarda („Nadzieja"), Aloszki („Na dnie"), Łońskiego („Aszantka"), Pana Młodego („Wesele"), Fircyka („Fircyk w zalotach"), Fedyckiego („Ich czworo").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.39478.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 23 str. 243: psb.20131.1
  Wikidata: [label]Jan Nowacki
  n.56384 Nekrologia Minakowskiego (56384)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim