Józef Orkisz (ID: psb.20902.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ROSICKI Andrzej (1814-1904) prezydent Łodzi 10°
2. SUSKI Julian (1894-1978), starosta gnieźnieński i bydgoski, publicysta, pisarz 12°
3. GAJEWICZ Leon Wincenty (1855-1933) ekonomista, działacz społeczny 12°
4. CISZEWSKI Ignacy (1875-1924) inżynier komunikacji 12°
5. MACHCZYŃSKI Konrad (1826-1911) prawnik, publicysta, pisarz 12°
6. MACHCZYŃSKI Edward Stefan (1836-1873) poeta, zesłaniec, powstaniec 1863, emigrant 12°
7. MACHCZYŃSKA Antonina (1837-1919) nauczycielka, bojowniczka o sprawę oświaty kobiet, działaczka społeczna 12°
8. PĘKALSKI Wojciech (ok. 1780-1817) dramatopisarz; poeta, redaktor, wolnomularz 12°
9. DOMAŃSKI Jakub (XVIII w.) konfederat barski 12°
10. BIELICKI Leon (ur. ok. 1755) generał-major ziemi sochaczewskiej 12°
11. PFANHAUSER Franciszek (1796- ok. 1865) malarz, zbieracz, konserwator obrazów 13°
12. STYPUŁKOWSKI Jan (1884-1939), adwokat, wydawca 13°
13. CYBULSKI Wojciech (1808-1867) profesor filologii słowiańskiej 13°
14. JANISZEWSKI Tomasz Wiktor (1867-1939) docent higieny społecznej 13°
15. ŚLEWIŃSKI Władysław (1856-1918), malarz 13°
16. TELAKOWSKA Wanda (1905 1985), graficzka, projektantka 13°
17. SZYMANOWSKI Feliks Stefan (1790-1873), topograf, powstaniec listopadowy 13°
18. SZYMANOWSKI Melchior (1716?-1788), stolnik warszawski, starosta klonowski 13°
19. PAPROCKI Teodor Antoni (1856-1895) księgarz, wydawca 13°
20. HEBDA Stanisław (1808-1868) kontroler Kasy Głównej Królestwa 13°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 193: psb.20902.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 312): Orkisz Józef, Wydział Lekarski, sekcja Lek., Med. i Chir., wpis 6 XI 1820
  Kośmiński podaje datę urodzenia: rok 1794. Syn Józefa i Tekli z Nowakowskich. Na Uniwersytecie Lwowskim uzyskał stopień mgra chirurgii i akuszerii. Półtora roku był asystentem chirurgicznym w szpitalu lwowskim i jednocześnie studiował na Wydziale Filozoficznym. Od 1820 odbywał dalsze studia lekarskie na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie starał się w 1820 o dopuszczenie do składania egzaminów do doktoratu medycyny, ale w 1823 uzyskał jedynie stopień mgra medycyny i chirurgii. W 1822-1824 był prosektorem anatomii przy prof. Rolińskim. W 1824-1826 doskonalił się za granicą w najsłynniejszych klinikach. W styczniu 1826 po powrocie do kraju wszedł do wojskowej służby zdrowia. W 1826-1828 był lekarzem batalionowym. We wrześniu 1827 został przeniesiony do 1 Pułku Ułanów i tam awansował 6 X 1828 na lekarza sztabowego w 6 P. Piech. Liniowej. W czasie powstania był lekarzem dyrygującym w szpitalu koszar huzarów, w czerwcu 1831 otrzymał rozkaz urządzenia lazaretu dla gorączkujących w koszarach ułańskich, wreszcie założenia szpitala na 800 miejsc w Łazienkach i objęcia stanowiska lekarza naczelnego. Po upadku powstania był lekarzem ordynującym w lazarecie rosyjskim w Cytadeli. Zwolniony z wojska w 1833, praktykował do końca życia w Rawie Mazowieckiej. W 1862 został wybrany członkiem Ces. Tow. Lek. Wileńskiego. Zmarł w Rawie. Ogłaszał artykuły w „Pam. Tow. Lek. Warsz.” i w „Tygodniku Lekarskim” i był autorem kilku poważniejszych prac i rozpraw. M. in. wraz z Tomaszem Krauze ogłosił w 1833-1835 dwutomowy Nowy poradnik lekarski dla osób wszelkiego stanu, którego był autorem poza pierwszymi trzema rozdziałami. W 1842 wydał poważne dzieło Dławiec, czyli tak zwany krup. Ponadto rozprawę Historia chorób wenerycznych w Polsce z czasów Króla Stanisława. Zajmował się też balneologią. Opracował Bibliografię wód mineralnych w Polsce, a w 1862 wydał pokaźne dzieło Zdroje lekarskie w Salzbrumm i Szczawnicy, w którym przeprowadził porównanie tych miejscowości i wykazał ich skuteczność w leczeniu chorób piersiowych.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: ORKISZ Józef - Ukończył szkoły we Lwowie, na Uniwersytecie Lwowskim uzyskał stopień dra chirurgii i akuszerii, od 1820 kontynuował studia na Wydziale Lekarskim UW, 1823 uzyskał stopień mgra med. i chirurgii. 1824-26 odbył podróż naukową zagranicę. W armii Królestwa Polskiego 1.26 wszedł do służby, lekarz bat., od 9.27 w 1 pub, 6.10.28 sztabsle-karz. W powstaniu lekarz 6 ppl., 21.3.31 przeznaczony do Szkoły Dzieci Żołnierskich, potem lekarz dyrygujący w szpitalu koszar huzarów, 6.31 organizował oddział dla gorączkujących w szpitalu koszar ułańskich, założył szpital na 800 miejsc w Łazienkach. Po kapitulacji Warszawy pozostał w mieście, stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi. Wykorzystany przez Rosjan jako lekarz w lazarecie ros., 1833 zwolniony z wojska. 1833-35 ogłosił z Tomaszem Krauze dwutomowy „Nowy poradnik lekarski dla osób wszelkiego stanu”. 1842 wydał pracę „Dławiec, czyli tak zwany krup” a także „Historię chorób wenerycznych w Polsce”. Praktykował w Rawie Maz. 1862 wybrany członkiem Towarzystwa Lekarskiego Wileńskiego. Zm. 2.1.79 w Rawie Mazowieckiej.
  n.19084 Nekrologia Minakowskiego (19084)
  sw.837605 Akt małżeństwa: Warszawa-Wola św. Stanisław (obecn. m. Warszawa), 8/1830 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0179d&sy=1830&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim