Lucjan Adam «Ortyński» Eisenbach (ID: psb.20986.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. EISENBACH Józef (ok. 1800-1846) powstaniec 1°
2. RÓŻYCKI Antoni (1885-1967) aktor, dyrektor teatru 5°
3. JACZYNOWSKA Katarzyna (1872-1920) pianistka, pedagog 9°
4. JACZYNOWSKI Adam (1862-1931) pedagog, działacz oświatowy 9°
5. SŁOŃSKI Stanisław (1879-1959) językoznawca, slawista, profesor Uniw. Warsz. i Wolnej Wszechnicy Polskiej 10°
6. MICHAŁOWICZ Mieczysław Jan (1876-1965) pediatra, piłsudczyk, rektor UW, publicysta, poseł na sejm z SD 10°
7. MICHAŁOWICZ Jerzy Władysław (1903-1936) pediatra, działacz socjalistyczny, publicysta 10°
8. JODKO-NARKIEWICZ Leon (zm. ok. 1850) inżynier wojskowy 10°
9. KISIELNICKI Wincenty (1779-1857) oficer, agent Hotelu Lambert 11°
10. IWANOWSKA Celina Eugenia (1908-1940) działaczka społeczna, żeglarka 11°
11. SOKOŁOWSKI Marian Seweryn Wilhelm (1839-1911) powstaniec 1863 r., historyk sztuki, profesor UJ 12°
12. BOBROWSKI Zygmunt Wiktor (1885-1919) pułkownik 12°
13. KOCHANOWSKI Marian Korwin (1847-1868) poeta 13°
14. SULIKOWSKI Karol (1838-1915), działacz gospodarczy 13°
15. STARNAWSKA z Kuczyńskich Maria (1897-1990), katolicka działaczka społeczna 13°
16. SULIKOWSKI Karol Paweł (1876-1965), sekretarz Ignacego Mościckiego 14°
17. SOSNOWSKI Kajetan (1913-1987) malarz, działacz kulturalny i społeczny 14°
18. LASKOWSKI Lucjan (1886-1967) adwokat 14°
19. KRZYWICKI Kazimierz (1820-1883) urzędnik państwowy, publicysta 14°
20. SKARZYŃSKI Tadeusz Szymon h. Bończa (zm. 1817) poseł na sejm grodzieński 1793 r., sędzia sądu apelacyjnego płockiego 14°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ORTYŃSKI Lucjan Adam, właśc. L.A. Eisenbach (1836 Kiełczyna pow. opatowski - 1873 pod Sieradzem), aktor, dyr. teatru
  Był synem Józefa Eisen-bacha i Leopoldy z Michalczewskich, mężem => Marii O., potem => aktorki O. W 1858 występował pod pseud. Ortyński w zespole A. Gubarzewskiego w Rzeszowie i Iwoniczu; już wtedy wyróżniał się „elegancją gry”. W październiku tego roku wystąpił we Lwowie w „Krakowiakach i Góralach” i został zaangażowany do t. lwow.; grał role amantów salonowych do marca 1860. Od czerwca do września 1860 występował z zespołem P. Ratajewicza, m.in. w Krasnymstawie, Zamościu, Lublinie i Łęcznej, grał wtedy m.in. role Narcyza („Pafnucy i Narcyz") i Męża („Piętro wyżej"). Potem wyjechał do Warszawy, gdzie zapewne chciał się zaangażować. Od listopada 1860 występował w zespole A. Ładnowskiego w Płocku, w lipcu i sierpniu 1861 u P. Ratajewicza w Lublinie, od października tego roku u K. Łobojki w Nowym Sączu; wkrótce został reżyserem i kierownikiem artyst. tego zespołu, pozostawiając Łobojce sprawy administracyjne i tytuł dyrektora. W poważnym stopniu przyczynił się do podniesienia poziomu przede wszystkim przez odpowiedni dobór repertuaru. Stworzyło to korzystne warunki dla rozwoju talentu H. Modrzejewskiej, występującej tam wówczas. Do zespołu K. Łobojki należał do września 1862, a po bankructwie antreprenera objął kierownictwo zespołu i dawał przedstawienia prawdopodobnie w Złoczowie, a w początku 1863 w Przemyślu. Od 7 III do 17 VIII 1863 prowadził stały t. pol. w Czerniowcach. Od kwietnia należała do jego zespołu H. Modrzejewska, z którą O. często grał główne role, jak np. Botwela („Maria Stuart” J. Słowackiego), Zbigniewa („Mazepa"), Gustawa („Śluby panieńskie"). Od 1 X 1863 zaczął nowy sezon w Czerniowcach prowadząc teraz dwie sceny, pol. i niemiecką. Zrażony trudnościami finansowymi ok. 20 XI tego roku odstąpił kierownictwo t. pol. W. Rapackiemu, a sam prawdopodobnie prowadził do maja 1864 t. niemiecki. W sez. 1864/65 występował w Łodzi w zespole F. Sellina, potem podobno był w Paryżu. 16 XII 1865 debiutował w WTR w roli Hrabiego („Okno na pierwszym piętrze"), potem grał jeszcze 22 XII - Gustawa („Śluby panieńskie"), a w lutym 1866 - Hrabiego Bolingbroke („Szklanka wody"). Z Warszawy wyjechał prawdopodobnie do Łodzi i grał tam jeszcze przez kilka miesięcy. Od czerwca 1866 do stycznia 1867 występował w Lublinie i Radomiu w zespole A. Trapszy, potem w Kaliszu u F.L. Stobińskiego. Następnie zorganizował własny zespół, z którym 1 V 1867 zaczął dawać przedstawienia w Kaliszu, od 1 I 1868 występował w Sieradzu, w maju w Radomiu, a od maja do września w Kielcach. Po likwidacji tego zespołu od września 1868 występował u M. Stengla w Bielsku. W 1869 znowu zorganizował własny zespół i grał z nim w sierpniu w Piotrkowie, a we wrześniu w Częstochowie. Tam zadłużył się i podobno uciekł do Galicji. W sez. 1869/70 znowu występował w Łodzi w zespole F. Sellina, a od 7 IV do 3 XII 1870 grał w t. krak. takie role jak: Horacy („Przysięga Horacego"), Chaseuil („Adrianna Lecouvreur"), Dymitr („Dymitr i Maria"), Adolf („Panna mężatka").
  Celował w rolach amantów komediowych i salonowych. K. Estreicher nazywał go „prawdziwie salonowym aktorem”, a recenzent „Czasu” chwalił jego „właściwe ruchy, wymowną gestykulację, płynność w wysłowieniu i brak przesady”. Z powodzeniem grał także role charakterystyczne, np. Księcia („Pan Geldhab").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79486.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79487.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 269: psb.20986.1
  sw.335101 Akt małżeństwa: Płock (obecn. woj. mazow.), 28/1861 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] https://szukajwarchiwach.pl/50/155/0/-/68/skan/full/eTRm17kP6rCgo08nhGhOGw [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim