Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MĄCZYŃSKI Franciszek (1874-1947) architekt 2°
2. MĄCZYŃSKA Maria (1883-1944) literatka, pisarka dla młodzieży 5°
3. OCHLEWSKI Tadeusz (1894-1975) skrzypek, wydawca 5°
4. STANISŁAWSKI Antoni Robert (1817-1883) prawnik, tłumacz, profesor Uniwersytetów Charkowskiego i Kazańskiego 5°
5. STANISŁAWSKI Jan Grzegorz (1860-1907) malarz, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie 6°
6. MERCERE Blanka (1885-1937) malarka 7°
7. GABLENZ Jerzy (1888-1937) muzyk, kompozytor, przemysłowiec 7°
8. HAŁATKIEWICZ Sabin Zenon (1863-1935) inżynier komunikacyjny 8°
9. GĄSIOROWSKI Wacław Jan (1869-1939) powieściopisarz, emigrant 8°
10. ABŁAMOWICZ Stanisław (1844-1901) adwokat 8°
11. RUDNICKI Władysław (1835- po 1882) powstaniec 1863 8°
12. PUSZCZYŃSKI Tadeusz (1895-1939) działacz niepodległościowy 9°
13. PIOTROWSKI Adam Tymoteusz (1867-1935) ginekolog, organizator, dyrektor 9°
14. GAJEWSKI Michał (1820-1851) rytownik, rysownik 9°
15. JANCZEWSKI Kazimierz (1794-1880) leśnik 9°
16. HAŁATKIEWICZ Zenon Domicjan (1814-1888) farmaceuta 9°
17. JANCZEWSKI Zdzisław (ok. 1841- przed 1875) powstaniec 10°
18. POMIANOWSKI Roman (1889-1968) cukiernik, działacz cechowy 10°
19. KRÓLIKOWSKI Leon (1815- po 1891) działacz polityczny, emigrant 11°
20. LESIŃSKI Teofil (1821-1860) farmaceuta, profesor chemii 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  PAWŁOWSKI Jan (30 I 1878 Radom - 7 V 1936 Świder k. Warszawy), aktor, reżyser, dyr. teatru
  Był mężem => Heleny Łąckiej, potem aktorki Aldony Pancerzyńskiej-Herburt. Debiutował zapewne w 1896 w zespole Cz. Janowskiego w Dąbrowie Górniczej, potem występował w Łodzi, a w 1897 w zespole R. Romanowicza w Kaliszu. Na sez. 1898/99 został zaangażowany do t. pozn., w sez. 1899/1900 występował w zespole F. Felińskiego w Sosnowcu, a w sez. 1900/01 w t. krak., gdzie na premierowym przedstawieniu grał Poetę („Wesele"). W lecie 1901 występował w warsz. t. ogr. Fantazja. W listopadzie tego roku wyjechał z zespołem B. Boleslawskiego do Odessy, a w 1902 do Moskwy. Na sez. 1902/03 ponownie zaangażował się do t. krak., w sez. 1903/04 występował w Poznaniu (debiutował tam jako reżyser wystawieniem „Upiorów"), w lecie 1906 był reżyserem w zespole F. Felińskiego w Ciechocinku, we wrześniu tego roku występował w Wilnie i pozostał tam przez cały sezon, w sez. 1907/08 początkowo występował w T. Małym w Warszawie, następnie przeniósł się do Łodzi, w czerwcu 1908 grał w zespole F. Felińskiego w Ciechocinku, potem w zespole objazdowym K. Adwentowicza, a od grudnia tego roku należał do zespołu t. warsz. Momus, którego dyr. (po odejściu A. Szyfmana) objął w marcu 1910. Na wiosnę tego roku wyjechał ze swoim zespołem na występy gościnne, m.in. do Łodzi, Rypina, Kalisza, Petersburga, Moskwy, Rygi, Łucka, Żytomierza, Kijowa, Lwowa, Krakowa, Zakopanego, a nawet do Pragi, Wiednia i Paryża. We wrześniu 1911 reżyserował w Wilnie przedstawienia organizowane przez działówkę, a od jesieni tego roku z Julianem Strycharskim kierował t. wil. na Placu Łukiskim, od lutego 1912 i w sez. 1912/13 występował w łódź. T. Popularnym, jesienią 1913 w T. Małym w Warszawie, potem gościnnie w T. Polskim w Kijowie, następnie zaangażował się jako aktor i reżyser do Łodzi. W sez. 1914/15 był reżyserem T. Małego w Warszawie, jesienią 1915 występował gościnnie w T. Rozmaitości, a w sez. 1915/16 ponownie grał i reżyserował w T. Małym. Od 1 VII 1916 stale należał do zespołu T. Letniego. W sez. 1922/23 reżyserował w warsz. t. Qui Pro Quo oraz w T. Praskim, w sez. 1923/24 był głównym reżyserem w t. łódz. (22 II 1924 obchodził tam jubileusz dwudziestopięciolecia pracy scen.), w sez. 1924/25 kierownikiem artyst. warsz. T. im. Fredry, w sez. 1925/26 należał do zespołu T. Letniego. W maju 1926 występował gościnnie w T. Małym we Lwowie, a w lipcu 1927 grał z zespołem tego t. w Krynicy. W sez. 1926/27 był w zespole warsz. t. Ćwiklińskiej i Fertnera. W sez. 1930/31 należał z ramienia Zarządu Głównego ZASP do zarządu Zrzeszenia t. łódzkich. W 1931 reżyserował w T. Nowości w Warszawie, w 1932 w Qui Pro Quo, a w sez. 1932/33 był kierownikiem warsz. T. Artystów. Miał dobre warunki zewnętrzne; grał przede wszystkim amantów charakterystycznych. Role: Strełkow („Tamten"), Fikalski („Dom otwarty"), Mrozik („Wesele Fonsia"), Szkopek („Myszy bez kota"), Kochanek („Ich czworo"), Maurycy Silberzweig („Małka Szwarcenkopf"). Dość często występował także w filmach, m.in. w „Mętach Warszawy” (1914) i „Arabelli” (1917).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40470.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.45991.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16749.4
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  JAN PAWŁOWSKI
  ARTYSTA DRAMATYCZNY
  B. ŻOŁNIERZ KOMP. PRZYBOCZNEJ
  NACZELNIKA PAŃSTWA W 1920 R.
  ŻYŁ LAT 57 ZM. 7-V 1936 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 25 str. 503: psb.21994.1
  n.71009 Nekrologia Minakowskiego (71009)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim