„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
POPŁAWSKI Adolf (27 III 1881 na Wołyniu - 21 XI 1965 Warszawa), śpiewak, reżyserBył synem Aleksandra i Leokadii P. Studia muz. odbywał w Kijowie, Moskwie, Mediolanie i Paryżu. Po krótkiej karierze wokalisty, poświęcił się wyłącznie reżyserii operowej, pracując początkowo w operze w Petersburgu, później w Kijowie. W 1920 przybył do Warszawy, gdzie od jesieni tego roku objął stanowisko reżysera w T. Wielkim. Na stanowisku tym pozostawał w 1920-30 (1925-30 był głównym reżyserem), 1931-32 i 1936-37; w 1930-31 był dyr. opery warszawskiej. W warsz. T. Wielkim reżyserował ponad sto przedstawień, m.in. pol. premiery oper: „Hagith” (13 V 1922), „Noc letnia” (29 III 1924), „Zygmunt August” (29 VIII 1925), „Król Roger” (19 VI 1926), „Ijola” (14 XII 1929). W 1940 reżyserował w jawnym T. Miasta Warszawy „Jasia i Małgosię” E. Humperdincka. Po II wojnie świat. pracował nadal jako reżyser: w 1946-49 w Operze Śląskiej w Bytomiu (wystawił m.in. „Carmen”, „Cyrulika sewilskiego”, „Fausta”, „Lakme"), w 1949-53 w Operze Dolnośląskiej we Wrocławiu (reżyserował m.in. opery: „Złoty kogucik”, „Paria”, „Bunt żaków” z E. Chaberskim), w 1953-59 w Operze im. Moniuszki w Poznaniu (m.in. „Otello”, „Carmen”, „Kniaź Igor”, „Legenda Bałtyku"). Reżyserował także pierwsze wystawienie „Janka muzykanta” (Opera Śląska w Bytomiu - 20 VI 1953). W 1959 przeszedł na emeryturę. Od ok. 1924 przez wiele lat zajmował się pracą pedag. (udzielał lekcji opracowywania partii operowych).