|
W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- RAHOZA Benedykt (1847-1877) działacz emigracyjny, dziennikarz, publicysta 3°
Uwagi
Polski Słownik Biograficzny t. 30 str. 452: psb.25444.4
Polski Słownik Biograficzny t. 30 str. 457: psb.25446.1
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: RAHOZA Mikołaj - Ukończył szkoły bazylianów w Witebsku. Od 1829 studiował matematykę w Wilnie. Brał udział w przygotowaniach do powstania, wywoził broń z Wilna. W powstaniu 27.3.31 przystąpił do powstania lit., 29.5.31 ppor. 10 pul. mianowany przez dow. powstania trockiego ks. Ogińskiego, Bałagany, Girzejciszki, Wilno, Ejragoła, Plemberg, Szawle, Powondenie, 15.7.31 przeszedł z Rohlandem do Prus, internowany przez Prusaków. Przybył 5.3.32 do Francji, należał początkowo do zakładu w Besançon, 11.32 wysłany do Châteauroux, 1832 został członkiem Komitetu Narodowego Polskiego, 12.11.32 członek Towarzystwa Litewskiego i Ziem Ruskich, 1.33 wrócił do Besançon, 27.2.33 wyjechał ponownie do Châteauroux, 1834 wystąpił tam w obronie Czartoryskiego. Pracował w fabryce sukna. 1.42 przeniósł się do Cosne w dep. Nièvre, został agent-voyer. 1.4.49 otrzymał naturaliza-cję dekretem nr 2257. Prosił daremnie 1.51 o carską amnestię. 1860 wziął dymisję, wrócił na Białoruś. 1863 dowiedziawszy się rostrzelaniu Alfonsa Ancypy, byłego emigranta, a teraz aptekarza w Mohylowie, zbiegł do Warszawy, a potem do Paryża. Założył tu dom komisowy. 7.6.65 przystąpił do Stowarzyszenia Podatkowego. Podczas wojny 1870 służył w gw. nar., nie wziął udziału w Komunie. Zamieszczał na łamach „Petit Journal”, „Petit Moniteur” i „Gazette de France” listy protestacyjne przeciw działaniom Dąbrowskiego i Wróblewskiego. Upadłość banku, w którym złożył oszczędności spowodowała, że musiał zamknąć swój dom komisowy. Zamieszkał wówczas w Varzy. Od 1891 otrzymywał emeryturę Instytucji Czci i Chleba. Ożeniony był z Henriette Leclerc (zm. 17.4.93 w Varzy), miał syna Henryka i córkę Marię. Zm. 7.9.1901 w Martigues k. Marsylii, pochowany w grobie rodzinnym.
n.139713 Nekrologia Minakowskiego (139713)
|
|
Mikołaj Rahoza
(ID: psb.25446.1)
