Jan Romeyko (ID: psb.26430.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KADEN Kazimierz (1861-1917) lekarz pediatra 5°
2. KADEN Adam (1888-1940) pisarz, malarz 6°
3. KADEN Henryk Ferdynand (1871-1932) bankowiec 7°
4. KADEN Ernest Leopold (1792-1846) hutnik, powstaniec 7°
5. KADEN Czesław Jan (1885-1938) aktor, reżyser 7°
6. KADEN-BANDROWSKI Juliusz (1885-1944) prozaik, publicysta 8°
7. MARKOWSKI Zygmunt (1872-1951) weterynarz, profesor i rektor Akademii Weterynarii we Lwowie 8°
8. BANDROWSKI Juliusz Marian (1855-1919) lekarz, publicysta 8°
9. KADEN Karol Henryk (1790-1873) hutnik, probierz 9°
10. MARKOWSKI Józef Antoni (1874-1947) profesor anatomii uniwersytetów we Lwowie i Poznaniu 10°
11. NIEMOJEWSKI Andrzej Jan (1864-1921) pisarz, działacz polityczny 10°
12. NIEMOJEWSKI Józef (1769-1839) starosta śremski, generał 10°
13. BANDROWSKI Ernest Tytus (1853-1920) chemik 10°
14. BANDROWSKI Aleksander (1860-1913) śpiewak 10°
15. JAROSZ Jan (1877-1943) profesor paleontologii, dr filozofii 11°
16. HABURA Franciszek (1843-1921) pedagog 11°
17. BANDROWSKI Bronisław (1879-1914) filozof 11°
18. STAHL Leonard (1866-1929) działacz narodowo-demokratyczny, wiceprezydent Lwowa, zastępca Komisarza Generalnego Rządu we Lwowie 11°
19. KLUG Jan Jakub (ok. 1750- pocz. XIX w.) kupiec, bankier, przemysłowiec 11°
20. KLEMENSIEWICZ Zygmunt (1874-1948) publicysta, działacz polityczny 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ROMEJKO Jan (28 VII 1887 Wilno - 3 X 1965 Wrocław), śpiewak, reżyser
  Był synem Józefa i Emilii R. Uczył się w Wilnie gry na wiolonczeli, potem pracował w orkiestrze symfonicznej w Petersburgu studiując jednocześnie prawo. W 1912 zaczął uczyć się śpiewu u A. Myszugi. Podczas I wojny świat. służył w lotnictwie. W 1920 został zaangażowany jako śpiewak do opery w Poznaniu. Później kontynuował studia śpiewacze w Mediolanie. W 1926-31 występował w T. Wielkim w Warszawie. Podczas II wojny świat. śpiewał na koncertach w kawiarni „Pod Znachorem” w Warszawie. W 1945 przyjechał do Wrocławia i objął stanowisko naczelnika wydziału kultury Miejskiej Rady Narodowej; organizował życie kulturalne miasta, występował dorywczo jako wiolonczelista i śpiewał, m.in. w T. Popularnym. W 1950-60 należał do zespołu Opery Wrocławskiej; w czerwcu 1959 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy śpiewając partię tyt. w „Rigoletcie”. Był cenionym wykonawcą partii barytonowych, jak np. Georges Germont („Traviata"), Figaro („Cyrulik sewilski"), Miecznik („Straszny dwór"), Dżares („Paria"), Janusz („Halka"); śpiewał również w operetkach. We Wrocławiu reżyserował opery, m.in. „Jenufę”, „Poławiaczy pereł”. Wykładał w Państw. Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. Żoną jego była Janina z Wolańskich.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17663.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  JAN
  ROMEJKO
  ARTYSTA ŚPIEWAK OPEROWY
  UR. 28. VIII. 1887 R. ZM. 3. X. 1965 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 31 str. 624: psb.26430.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim