Stanisław Władysław «Roy» Siwik (ID: psb.26789.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ROY Stanisław, właśc. S. Siwik (9 XI 1894 Jasło - 5 IX 1954 Warszawa), śpiewak, kierownik artystyczny
  Pochodził z rodziny chłopskiej. Ukończył gimnazjum w Jaśle, a następnie literaturę i filozofię na Uniw. Jagiellońskim. W 1923 rozpoczął pracę jako nauczyciel gimnazjalny w Jaśle, a później w Tarnowie. Śpiewu uczył się u A. Dianniego we Lwowie, G. Giovanniniego w Trieście oraz u B. Wallek-Walewskiego i K. Kniaginina w Krakowie. W 1927 wystąpił po raz pierwszy przed mikrofonem Polskiego Radia w Krakowie. W 1930 przeniósł się do Poznania. Tu pracował w szkolnictwie zawodowym występując równocześnie w T. Wielkim. Debiutował 13 IX 1930 w operetce „Księżniczka czardasza”. W operze śpiewał pierwszy raz 25 X tego roku partię Pasterza („Zamarłe oczy"). W lecie 1931 był na gościnnych występach w Krakowie. Potem występował do 1936 w T. Wielkim w Poznaniu w takich partiach jak: Alvaro („Siła przeznaczenia"), Franek („Flis"), Hoffmann („Opowieści Hoffmanna"), Almaviva („Cyrulik sewilski"), Cavaradossi („Tosca"). Wg Z. Laurentowskiego, dysponował „miękkim i szlachetnym w brzmieniu tenorem dramatycznym o szerokiej skali gatunkowej”. Potem śpiewał na koncertach w innych miastach Polski. Podczas II wojny świat. przebywał na Węgrzech i prowadził tam pol. chór. W 1945-49 występował w Operze w Poznaniu śpiewając takie partie jak: Radames („Aida"), Don Jose („Carmen"), Stefan („Straszny dwór"), Jontek („Halka"); w 1949-52 w Operze Warszawskiej. W 1949 był na gościnnych występach w Pradze, Bratysławie, w 1950 w Moskwie i Leningradzie. W 1951 był członkiem jury międzynarodowego konkursu śpiewaczego w Berlinie. Od 1 X 1952 do 31 VIII 1953 zajmował stanowisko kierownika artyst. Państw. Opery we Wrocławiu. Ustąpił ze względu na zły stan zdrowia. Tłumaczył na język pol. libretta oper i operetek, jak np. „Winobranie”, „Złoto i kobieta”. Napisał sztukę ludową „Grajze gazdo” i komedię „Gospoda przy mlecznej drodze”. Publikował teksty widowisk ludowych, jak np. „Gaik”, a także podręcznik „Teatr marionetek” (Poznań 1938).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17728.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 32 str. 348: psb.26789.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim