Antoni Sacchetti (ID: psb.27784.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SACCHETTI Antoni (8 I 1790 Wenecja - 15 IV 1870 Warszawa), dekorator
  Był synem wybitnego dekoratora wł. Lorenza S. Studiował perspektywę teatr. we Włoszech pod kier. ojca, następnie pracował w Wiedniu, Brnie i w Pradze. Na początku 1829 przybył do Warszawy jako właściciel gabinetu topograficznego, w którym wystawiał znakomicie namalowane panoramy i dioramy. L. Osiński zachęcony powodzeniem jego dzieł, powierzył mu wówczas wykonanie dekoracji do melodramy „Chłop milionowy” w T. Narodowym (1829). Następną pracą S. w tym t. były dekoracje do opery „Niema z Portici”. W 1830 S. opuścił Polskę i wyjechał na kilka lat do Drezna i Berlina. W 1835 wrócił do Warszawy. Tegoż roku został głównym dekoratorem t. warsz.; w 1868 przeszedł na emeryturę. Był twórcą około trzystu dekoracji teatr., m.in. do „Roberta Diabła” (1837), „Konia spiżowego” (1839 wraz z F. Pohlmannem), „Rity Hiszpanki” (1840), „Lunatyczki” (1840), „Precjozy” (1840), „Jeziora wieszczek” (1841), „Tajemnic Paryża” (1844), „Panny de Belle-Isle” (1845), „Ferdynanda Korteza” (1845). Z późniejszego okresu twórczości na specjalną uwagę zasługują dekoracje do pierwszych inscenizacji „Halki” i „Flisa” (1858). Zgodnie z upodobaniami epoki tematem swych prac najchętniej czynił jakieś konkretne pejzaże, miejscowości, budynki, i w tym celu gromadził wzory rysowane z natury w wielu krajach Europy. Jego dekoracje nie miały jednak charakteru ściśle realistycznego, z konkretnością tematu łączyły poetycki polot kompozycji. Świetny kolorysta, S. był mistrzem perspektywy malarskiej, doskonale obeznanym z najnowszymi zdobyczami techniki teatr. na zachodzie, a jego wieloletnia praca w malarni t. warsz. w znacznej mierze przyczyniła się do rozkwitu romantycznej opery i romantycznego baletu w Warszawie.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81048.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  (FRONT)
  ANTONI SACCHETTI
  MALARZ DEKORACYJNY
  URODZONY W WENECYI
  DNIA 11 GO STYCZNIA 1790 R.
  UMARŁ W WARSZAWIE
  DNIA 15 KWIETNIA 1870 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 34 str. 250: psb.27784.1
  n.15352a Nekrologia Minakowskiego (15352)
  n.15496 Nekrologia Minakowskiego (15496)
  sw.1033070 Akt zgonu: Warszawa Wsz. Św. (obecn. m. Warszawa), 141/1870 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=8&zs=9264d&sy=502&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim