Tadeusz Seredyński (ID: psb.28927.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SEREDYŃSKI Marian (1890-1959) działacz Polonii gdańskiej 2°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  SEREDYŃSKI Tadeusz (24 XII 1895 Wyżniany k. Lwowa - 3 VI 1978 Wrocław), dyrygent
  Był synem Franciszka i Karoliny S., mężem Jadwigi Marii z Wierzbińskich. Kształcił się w Konserwatorium Galicyjskiego Tow. Muz. we Lwowie u S. Niewiadomskiego i M. Sołtysa (teoria) oraz J. Lalewicza (fortepian), a także w Konserwatorium Muz. w Krakowie u W. Żeleńskiego (fortepian) i F. Nowowiejskiego (dyrygentura). Mając siedemnaście lat dyrygował już przedstawieniami operetki podczas letnich występów teatru lwow. w Szczawnicy i Krynicy w 1912. W 1913 został zaangażowany do lwow. T. Miejskiego jako asystent w operze i dyrygent operetki. W 1916-18 wcielony do armii austr., odbył kampanię wojenną na froncie wł. nad Piawą. W 1919 powrócił do Lwowa, gdzie do 1929 pracował jako korepetytor opery i dyrygent operetki w T. Miejskich; prowadził tam wiele spektakli, gł. operetek, a także kilku oper („Halka”, „Flis”, „Verbum nobile"). W 1929 i 1930 dyrygował przedstawieniami operetkowymi w Wiedniu (np. „Hrabina Marica”, „Biały mazur”, „Carewicz”, „Frasquita"), wystawianymi z udziałem m.in. artystów lwow., zyskując uznanie J. Kalmana i F. Lehara. Od 1930 pracował jako akompaniator i dyrygent orkiestry radiowej w lwow. rozgłośni PR. Był inicjatorem utworzenia Związku Młodych Muzyków i występował na organizowanych przez Związek koncertach symfonicznych i kameralnych. Będąc wytrawnym akompaniatorem, towarzyszył przy fortepianie wielu wybitnym śpiewakom tamtego czasu. Od września 1939 do czerwca 1941 był dyrygentem orkiestry symfonicznej Radiokomitetu Ukraińskiej SRR we Lwowie. Po wojnie, od 1945 do 1949 mieszkał w Tarnowie, gdzie pracował na poczcie, w urzędzie skarbowym i w miejskim DK i był współorganizatorem pierwszych amat. przedstawień teatralnych. Od 1 XI 1949 do 31 VIII 1953 prowadził orkiestrę wrocł. rozgłośni PR, szczególną popularność zyskując cyklem audycji muz. „Dla każdego coś miłego”. W okresie 1954-56 był kier. zespołów muz. we wrocł. seminarium duchownym. Od 1 I 1956 został pierwszym dyrygentem nowo powstałej Operetki Dolnośląskiej we Wrocławiu. Znawca wiedeńskiego stylu operetkowego, przygotował tam takie prem., jak: „Wiktoria i jej huzar”, „Manewry jesienne”, „Bal w Savoyu”, „Zemsta nietoperza”, „Życie paryskie”, „Księżniczka czardasza”, „Przygoda w Grand Hotelu”. Na emeryturę przeszedł 1 IX 1964.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.17717.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 36 str. 305: psb.28927.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim