Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Jerzy Sillich (ID: psb.29530.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 430.963 (top 36%), Liczba łóżek od MJM: (brak koligacji) [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
 
  • Zaloguj się
  • Urodzona prawdopodobnie w roku 1860
  • zmarła
rodzice Zaloguj się, bohater PSB
1852-1943
   Zaloguj się
?1860-
|    |
2    3



|
Jerzy Sillich, bohater PSB, 1893-1978

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • żona (ślub: około 1910): Zaloguj się ?1900-
  • ilustracja
  • żona (ślub: w roku 1921, Triest, ): Zaloguj się ?1890-
  • ilustracja
  • żona (ślub: w roku 1948): Zaloguj się ?1920, dzieci
    1. Ż Zaloguj się 1949
  • Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

    W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
    wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

    1. SILLICH Aristodemo (1852-1943) śpiewak

    Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

      SILLICH Jerzy (17 VIII 1893 Warszawa - 17 II 1978 Warszawa), dyrygent, dyrektor teatru
      Był synem Aristodema Sillicha (zob. t. 1) i Stefanii z Jarzwińskich, mężem najpierw Marii Sour (ślub w 1921 w Trieście), później Urszuli Marii Malcherczyk, artystki chóru w Operze Śląskiej (ślub w 1948). Dzieciństwo spędził w Warszawie. W 1904 został wysłany na studia muz. do Parmy, w tamtejszym konserwatorium uczył się kompozycji, gry na fortepianie i na skrzypcach. W 1911 zdał maturę. W 1913 uzyskał dyplom konserwatorium i zaczął pracować jako inspicjent, sufler, korepetytor solistów, taper zespołów baletowych, klawesynista w t. operowych wielu miast włoskich. W 1924 zadebiutował jako dyrygent, prowadził operetkę „Ewa"; nast. dyrygował nie tylko we Włoszech, ale i w Niemczech, Anglii, Belgii, Holandii, Szwajcarii, Rumunii i Egipcie. Latem 1927 przybył do Włoch E. Młynarski poszukując dyrygenta do repertuaru wł. i zaangażował S. na stanowisko dyrygenta i kier. chóru do T. Wielkiego w Warszawie. Jesienią 1927 S. prowadził w operze warsz. m.in. „Traviatę”, „Rigoletto”, „Łucję z Lammermooru” i „Turandot”. W 1930 przyjął obywatelstwo polskie. W lecie 1932 i 1933 z zespołem opery warsz. występował w Bydgoszczy, w zimie 1932 przygotował „Halkę” w warsz. T. Domu Żołnierza na Pradze. W sez. 1934/35-1935/36 i 1937/38 był pierwszym dyrygentem w T. Miejskim w Bydgoszczy, gdzie przygotował prem. osiemnastu operetek, były to m.in.: „Wiktoria i jej huzar”, „Siedmiu Szwabów”, „Piękna Rizetta”, „Księżniczka czardasza”. Latem 1935 odbył tournee po Europie z Baletem Parnella. W sez. 1936/37 i 1938/39 pracował znów w T. Wielkim w Warszawie; w lipcu 1938 był z jego zespołem w Gdyni, a w sez. 1938/39 dyrygował gościnnie w Krakowie, Lwowie, Katowicach, Bydgoszczy, Chorzowie, Bielsku. Na pocz. okupacji niem. koncertował w kawiarniach. W 1940-42 dyrygował orkiestrami w jawnych t. warsz. Maska i Nowości, nast. do 1944 udzielał pryw. lekcji śpiewu. Potem ponownie grał w kawiarniach. Został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Tuż po zakończeniu wojny, w 1945, z S. Jarzębskim, zorganizował w Częstochowie orkiestrę symfoniczną. W sierpniu t.r. podjął pracę w rozpoczynającej właśnie działalność Operze Katowickiej (od 1949 Opera Śląska w Bytomiu) i był jej pierwszym dyrygentem do lutego 1953. Pod jego kierownictwem muz. odbyły się prem. z repertuaru wł., pol. i in.; były to: „Tosca”, „Rycerskość wieśniacza”, „Pajace”, „Traviata”, „Madame Butterfly”, „Cyrulik sewilski”, „Don Pasquale”, „Rigoletto”, „Napój miłosny”, „Halka”, „Straszny dwór”, „Pan Twardowski”, „Casanova”, „Cagliostro w Warszawie”, „Rapsod”, „Janek”, „Carmen”, „Faust”, „Lakme”. Z „Carmen” pod jego dyr. Opera Katowicka gościła latem 1947 w Warszawie. W 1953-58 był dyrygentem Opery we Wrocławiu; 1 I 1954 objął jej kierownictwo artyst., a od 1 VI 1954 do 31 VIII 1957 był dyrektorem. Wystawił tu „Hrabinę” i „Halkę” oraz wydobyte z zapomnienia opery pol.: „Ijola”, „Eros” i „Psyche”. Uznanie zyskały prem. „Aidy”, „Łucji z Lammermooru”, „Giocondy”. Chwalono dbałość o reżyserię i muz. stronę spektakli, repertuar „adresowany do jak najszerszego kręgu odbiorców, noszący jednak rysy pewnej indywidualności i ambicji” (Jankowski, Misiorny). W tym czasie współpracował też z Operetką Dolnośląską we Wrocławiu (w 1955 przygotował prem. „Hrabiny Maricy"). W 1958 przeszedł na emeryturę, ale od 1959 podjął współpracę jako dyrygent z Operetką Śląską w Gliwicach (w sez. 1964/65 i 1965/66 pracował tam etatowo); prowadził np. „Barona cygańskiego” (1959), „Nowego Don Kiszota” (1960), „Dziesięć lat naszej operetki” (1962). Był człowiekiem popędliwym i niełatwym we współpracy, ale doskonale znał t. operowy i rzemiosło dyrygenta. Bardzo starannie przygotowywał prem., a orkiestra pod jego batutą grała precyzyjnie, brzmiąc prężnie i lekko. Jesienią 1954 w Operze wrocł. obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy artyst.; prowadził wtedy spektakl „Hrabiny”.

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.17727.1
      Polski Słownik Biograficzny t. 37 str. 489: psb.29529.3
      Polski Słownik Biograficzny t. 37 str. 490: psb.29530.1

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 28.04.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
    IP: 18.216.239.46