„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
SKORACZEWSKI Władysław Franciszek (3 XII 1919 Warszawa - 2 I 1980 Warszawa), śpiewakBył synem Władysława S., technika budowlanego, i Eugenii z domu Cynk, mężem kolejno: Haliny Ambroży; tancerki Krystyny Stankiewicz (ślub 29 XII 1954); Barbary Władysławy Makulec (ślub 4 XII 1979 w Warszawie). Po maturze w Gimn. im. Zamojskiego w Warszawie (1936) był studentem prawa Uniw. Warsz. i Studium Ekonomiczno-Społecznego Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1940-44 uczył się śpiewu u G. Orłowa, a dyrygentury chóralnej u księdza W. Gieburowskiego. Prowadził konspiracyjny chór młodzieżowy w kościele Wszystkich Świętych w Warszawie. Podczas powstania warsz. walczył w Szarych Szeregach, potem przedostał się na Kielecczyznę i do lipca 1945 ukrywał się we wsi Zagość k. Jędrzejowa. Po powrocie do Warszawy został zaangażowany do zespołu Sceny Muzyczno-Operowej Miejskich T. Dramatycznych i debiutował 4 XII 1945 jako Wieśniak I w prem. „Pajaców”. Solistą warsz. Opery pozostał do końca życia. Z ponad siedemdziesięciu wykonywanych przez niego partii wymienić można takie, jak: Pan Serwacy Łagoda („Verbum nobile”, 1946), Pan Reich („Wesołe kumoszki z Windsoru”, 1947), Robin („Król włóczęgów”, 1948), Zarecki („Eugeniusz Oniegin”, 1949), Benoit („Cyganeria”, 1950), Zuniga („Carmen”, 1957), Nirenus („Juliusz Cezar”, 1962), Joe („Rozkwit i upadek miasta Mahagonny”, 1963), Kruszyna („Sprzedana narzeczona”, 1968), Bontemps („Diabły z Loudun”, 1975), Dozorca („Katarzyna Izmajłowa”, 1976). Miał głos basowy dość ruchliwy, o jaśniejszej barytonowej barwie i zdolności aktorskie; najbardziej ceniony był w rolach buffo i komiczno-charakterystycznych, m.in. jako: Podczaszyc („Hrabina”, 1951 i 1960), Cancian („Czterech gburów”, 1954), Don Pasquale („Don Pasquale”, 1961), Król („Bardzo śpiąca królewna”, 1974). Inny, sentymentalno-dram. charakter potrafił nadać sarmackiej postaci Dziemby („Halka"); skupionym i tajemniczym czynił Zakrystiana („Tosca"). Uważano go za mistrza epizodów. Jubileusz trzydziestolecia pracy artyst. obchodził w T. Wielkim 22 II 1976; śpiewał partię Bartola („Cyrulik sewilski").
W okresie całej swej kariery działał także w harcerstwie; już w październiku 1945 kierowany przez niego chór wystąpił w gmachu Urzędu Rady Ministrów z okazji I Zjazdu Instruktorów Harcerskich. Chór nie przerwał działalności w okresach organizacyjnych i ideowych perypetii Związku Harcerstwa Pol., by przekształcić się później w kilkusetosobowy Centralny Zespół Artyst. ZHP, którym S. nieprzerwanie kierował. Zespół miał siedzibę w T. Wielkim, brał udział w wielu przedstawieniach tego teatru. Wśród dzieci i młodzieży S. cieszył się ogromnym autorytetem.
Władysław Franciszek Skoraczewski
(ID: psb.30157.1)
Zaloguj się
?1890-
