„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
SOWICKI Tadeusz Kazimierz (20 VII 1915 Kraków - 24 V 1977 Warszawa), scenografBył synem Stanisława S., drukarza, i Stanisławy z Wilczyńskich, mężem Ireny Krążlewicz-Sowickiej, reżysera i dyr. t. lalkowych. W 1936 ukończył gimn. matematyczno-przyrodnicze w Krakowie (w 1935 debiutował jako poeta w uczniowskiej jednodniówce) i rozpoczął studia w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie, z których po roku zrezygnował. Następnie odbywał służbę wojskową. W 1937-39 studiował w warsz. ASP (malarstwo u F. Kowarskiego, scenografię u W. Daszewskiego) oraz w PIST. W 1939 został internowany na Węgrzech, skąd przedostał się do Armii Pol. na Wschodzie. Jako żołnierz Brygady Strzelców Karpackich, a nast. 2 Korpusu Pol., był w Syrii, Palestynie, Egipcie i Włoszech. Walczył pod Tobrukiem i pod Monte Cassino (za udział w tej bitwie został odznaczony Krzyżem Walecznych). W 1940-41 w Palestynie i Egipcie współorganizował T. Żołnierski Brygady Karpackiej; przygotował dek. do przedstawień: „Nareszcie światło”, „Ptak”, „Ich ośmiu i ona jedna”, występował jako konferansjer i aktor, np. jako Woźny („Ptak"). Pisał też wiersze; w 1943 w Jerozolimie wydał tomik „Zwrotnik Wilkołaka"; był także współautorem (razem z S. A. Pleszczyńskim) sztuki „Garden Party” (druk. „W drodze”, Jerozolima 1944). Ranny we Włoszech, wyjechał do Anglii i tam w 1945-46 studiował w Slade School of Fine Art University w Londynie. Do Warszawy wrócił w 1946. W 1947 został współdyr. i kier. artyst., założonego przez żonę w 1945, T. Lalki i Aktora (od grudnia 1947 pn. Guliwer). Sowiccy prowadzili ten teatr do 1952. Tworzyli dla niego nowy repertuar (adaptowali „Guliwera w krainie Liliputów”, „Trzy pomarańcze”, z J. Srokowskim napisali sztukę „Korsarze"); S. projektował dek. i lalki, m.in. do sztuk: „Gęgorek”, „Dwanaście miesięcy”, „Zając chwalipięta”. Guliwer wypracował wówczas własny styl: „Mówiło się o metaforycznych założeniach scenografii, o poszukiwaniu własnych lalkarskich środków wyrazu, o poetyckim realizmie baśniowym” (H. Jurkowski); był „ideałem teatru lalek tamtego czasu, harmonijnie łączącym w sobie wartości literackie, plastyczne, reżyserskie i grę aktorską z lalką” (K. Niesiołowski). W 1956 Sowiccy na krótko wrócili do T. Guliwer; S. przygotował wtedy scenografię do „Jasia i Małgosi” i „Wielkiej przygody”, a w 1957 do przedstawienia „O dwóch takich co ukradli księżyc”. Sporadycznie współpracował z innymi t. lalkowymi: z warsz. T. Lalek Baj („Sława mistrza Twardowskiego”, 1953), T. Lalek Arlekin w Łodzi („Smok w Nieswarowie”, 1953 i „Jaś i Małgosia”, 1955), T. Lalek Pinokio w Łodzi („Porwanie w Tiutiurlistanie”, 1961), a także z warsz. t. dram.: T. Powszechnym („Ciotunia”, 1949), Syrena („Jim strzela pierwszy”, 1959), Ziemi Mazowieckiej („Porwano Dorotkę”, 1962). Opracował też projekt objazdowej sceny lalkowej; był autorem artykułów na temat t. lalek. Zajmował się grafiką i ilustracją książkową. Od 1964 pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Scenografii Zarządu Głównego Związku Pol. Artystów Plastyków, od 1967 Okręgu Warsz. ZPAP.
Tadeusz Kazimierz Sowicki
(ID: psb.31137.1)
