Halina «Starska» Starkiewicz (ID: psb.31702.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NOWICKI Aleksander Paweł (1865-1934) inżynier elektryk 3°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  STARSKA Halina, właśc. Starkiewicz, zamężna Piasecka (13 I 1888 Kraków - 27 VIII 1957 Kielce), aktorka, reżyser, dyr. teatru
  Była córką Józefata S. i Wandy z Nowickich. Ukończyła Liceum sióstr Urszulanek i kursy im. Baranieckiego w Krakowie. Do zawodu aktorskiego przygotowywała się pod kier. A. Zelwerowicza i J. Kotarbińskiego. Debiutowała w 1908 w T. Małym w Warszawie. Następnie zaangażowała się do t. łódz. i występowała tam do 1911. W sez. 1911/12 występowała w T. Zjednoczonym w Warszawie, w 1913-14 w T. Polskim, w sez. 1914/15 w T. Powszechnym. W 1915 została ewakuowana do Rosji przebywała tam do 1920, występując w 1916 w T. Polskim w Moskwie. Po powrocie do kraju występowała początkowo w warsz. T. Maska (1922), Komedia i T. im. Bogusławskiego (1922/23), w czerwcu 1923 gościnnie w Ciechocinku, Włocławku, Płocku, Lublinie, Łodzi i Sosnowcu. Od 1923 do 1925 należała do zespołu T. Miejskiego w Łodzi, w 1925 występowała w warsz. T. Komedia, w 1926 w T. im. Bogusławskiego, następnie została zaangażowana (od sez. 1926/27) do T. im. Słowackiego w Krakowie, gdzie pełniła również funkcje reżysera (od sez. 1928/29). W 1929 przeniosła się do Warszawy i kierowała (z J. Strzelecką) młodzieżowym T. Jaskółka w Pomarańczami. Była to „pierwsza u nas nie komercjalna i na prawdziwie artystycznych założeniach oparta scena młodego widza” („Teatr i Film” 1957 nr 11). W sez. 1933/34 należała ponownie do zespołu T. Miejskiego w Łodzi. W 1937 kierowała młodzieżowym t. „Płomyczka” przy ZNP w Warszawie, a po jego likwidacji na polecenie ZASP zorganizowała t. bezrobotnych aktorów pod nazwą Nasz Teatr. II wojnę świat. spędziła w Warszawie. Była przez jakiś czas więziona na Pawiaku (1940). Po wojnie, w 1946-48 występowała w warsz. T. Dramatycznych. W 1949-50 jako aktorka i reżyserka należała do zespołu T. im. Jaracza w Olsztynie, a od 1951 do końca życia pracowała w T. im. Żeromskiego w Kielcach. Była „obdarzona bardzo interesującą aparycją, o wyjątkowo pięknych i wymownych oczach, o smukłej i wdzięcznej sylwetce, odznaczała się nie tylko talentem, ale i ogromną kulturą”. („Teatr i Film” 1957 nr 11). Grała m.in. Elsinoe („Irydion"), Salomeę („Sen srebrny Salomei"), Dianę („Fantazy"), Ludmiłę („Wędrowiec i kobieta"), Baronową („Kapelusz słomkowy"), Rachelę i Marynę („Wesele"), Infantkę („Cyd"), Dulska („Moralność pani Dulskiej"), Matkę („Odezwa na murze"). Reżyserowała m.in. „Simone” i „Cień”.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.53597.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 42 str. 366: psb.31702.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim