Feliks Szczepański (ID: psb.33332.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZCZEPAŃSKA Lucyna (1909-1999) śpiewaczka (sopran) 2°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  SZCZEPAŃSKI Feliks (21 X 1905 Warszawa -16 I 1978 Milanówek), śpiewak, aktor
  Był synem Franciszka Sz. i Katarzyny z Pietrzaków, mężem aktorki Wandy Sz. z Orzechowskich, właśc. Nisenson (ślub 18 VI 1934). Ukończył szkołę średnią i konserwatorium w Warszawie, uczył się też śpiewu prywatnie. W 1920 brał udział jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1923 został zaangażowany do T. Wielkiego w Warszawie, gdzie od ok. 1926 do 1936 był solistą, odtwórcą niewielkich partii tenorowych w operach, jak: Lokaj i Vicehrabia Gaston („Traviata"), Dudarz („Halka"), Pong („Turandot"), choć śpiewał też m.in. Damazego („Straszny dwór") i Beppa („Pajace"); występował także w wielu wystawianych tam operetkach. W 1936 występował w Wielkiej Operetce na Karowej, w pierwszej poł. 1937 w Cyruliku Warszawskim, w sez. 1937/38 w T. Wielkim w Poznaniu, w 1938/39 znów w T. Wielkim w Warszawie (gł. w przedstawieniach operetkowych), w marcu 1939 w t. Wielka Rewia na jubileuszu L. Messal, w maju 1939 z warsz. T. 815 był w Gdyni. W okresie okupacji niem. występował w jawnych teatrach w Warszawie: Variete, Kometa, Hollywood, Figaro, Maska, Nowości, Niebieski Motyl i T. Miasta Warszawy, a także gościnnie w jawnym T. Powszechnym w Krakowie. Po wojnie na scenę powrócił w 1947; do 1949 był w Objazdowym T. Miniatur w Krakowie, a nast. w Warszawie w T. Nowym (1949). W 1950 w T. Narodowym grał Stacha w Schillerowskiej insc. „Krakowiaków i Górali”. Występował w warsz. T. Syrena (1950-52), znowu w T. Nowym (1952-55), nast. w Operetce (1955-61). Potem uczestniczył zapewne w różnych imprezach, np. w kwietniu i maju 1971 brał udział w objeździe zespołu M. Ćwiklińskiej ze spektaklem „Drzewa umierają stojąc” w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
  Mimo początków operowych, prawdziwe sukcesy odnosił w operetkach i przede wszystkim wodewilach. Po wojnie zdobył uznanie krytyki zarówno w dużych rolach, jak i w epizodach. Pisała B. Sowińska: „ten rasowy artysta operetki śpiewa, tańczy i gra ze swobodą, wdziękiem i gracją”. Drugą cechą, obok często podkreślanej, renomowanej „starej klasy” jego aktorstwa, był komizm: „Jakaż siła komiczna tkwi w tym aktorze, ile ten aptekarz ma w sobie iście akrobatycznej, ekwilibrystycznej werwy” (J. Fruhling o roli Gustawa w „Fajerwerku"). Inne ważniejsze role: Eisenstein („Zemsta nietoperza"), Boni („Księżniczka czardasza"), Jelonek („Bal z Fanfanem"), Charon („Orfeusz w piekle").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.18343.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  FELIKS SZCZEPAŃSKI
  AKTOR
  ŻYŁ LAT 73 ZM. 16 I 1978
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 47 str. 307: psb.33325.6
  Polski Słownik Biograficzny t. 47 str. 322: psb.33332.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.6597

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim