Uwagi
Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL art. 52a pkt. 8 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U.2023.102 t.j.):
Żołnierz zawodowy, genrał broni - rozkaz z dnia 20.09.1983r. W PPR od 23.06.1945, następnie w PZPR. Podczas wojny na robotach w Niemczech, w okresie 1944 do stycznia 1945 członek Befreiungs Front Komunistycznej Partii Austrii w Wiedniu, pseudonim „Frytz”. Po powrocie do kraju p.o. Sekretarza Komitetu Gromadzkiego PPR - brak bliższych danych. Następnie w okresie 28.06. - 7.11.1945r. słuchacz Centralnej Szkoły PPR w Łodzi. Od 7.11.1945r. ochotnicza służba w LWP, w okresie 7.11. do 18.12.1945r. Kurs przy Oficerskiej Szkole Polityczno-Wychowawczej. W 1954r. ukończył Wyższą Szkołę Piechoty w Rembertowie, Akademię Sztabu Generalnego w 1957, Kurs Operacyjno-Strategiczny w Akademii Sztabu Generalnego SZ ZSRR w 1975r. Ponadto, między innymi: 1945 -1953 służba w Głównym Zarządzie Informacji WP, 1957-1973r. w Wojskowej Służbie Wewnętrznej, w okresie 5.04.1979 - 23.07.1981r. Szef WSW. Pełniący obowiązki Szefa i Szef Zarządu II [Wywiadowczego] Sztabu Generalnego WP, w okresie 1973 do 1979r. Uczestnik operacji „Dunaj” w 1968r. Uchwałą sejmu PRL z dnia 12.09.1989r. powołany na stanowisko Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Spraw Wewnętrznych. Źródło: IPN BU 2174/7098, k.1, 1v, 3, 4, 4v, 14, 24-24v. IPN BU 2347/4, k. 10, 21.
Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
Zawód: generał dywizji; działacz państwowy Edukacja: studia: Akademia Sztabu Generalnego, Warszawa. Biografia Podczas okupacji hitlerowskiej uczestnik ruchu oporu; w LWP 1945- : wieloletnia służba w wojskowych organach kontrwywiadu, szef wywiadu wojskowego, zastępca szefa Sztabu Gen. WP 1972-79, gen. brygady 1973, gen. dywizji 1979, szef Wojskowej Służby Wewn. MON 1979- ; przew. Komisji Koordynacyjnej ds. Umacniania Praworządności i Przestrzegania Porządku Publicznego; podsekr. stanu, kier. MSW lipiec 1981, minister spraw wewn. sierpień 1981- , czł. WRON grudzień 1981-83 Członkostwo: czł. PZPR, zastępca czł. KC PZPR 1980-81, czł. KC PZPR 1981- , zastępca czł. Biura Politycznego KC PZPR 1982- ; odznaczenia bojowe, m.in. Order Ktzyźa Grunwaldu III kl. Adres: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, ul. Rakowiecka 2b, 00-904 Warszawa.
Wikipedia: Czesław Kiszczak:
ipn.8277 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=1917&osobaId=8277& Kiszczak Czesław ur. 19.10.1925, Roczyny
sejmprl.4647 http://bs.sejm.gov.pl/ Kiszczak Czesław (1925-); oficer WP; Minister spraw wewnętrznych, Prezes Rady Ministrów PRL, wicepremier. Generał broni, szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP (1973–1979) i szef Wojskowej Służby Wewnętrznej (1979–1981), minister spraw wewnętrznych (1981–1990), Prezes Rady Ministrów PRL ( sierpień 1989), wicepremier (1989–1990). Członek PPR (od 1945) i PZPR (od 1948). Członek Biura Politycznego KC PZPR. W 1946 został członkiem Polskiej Misji Wojskowej w Londynie. Od 1951 szef informacji 18 Dywizji Piechoty w Ełku. W 1953 zwolniony z kontrwywiadu wojskowego i skierowany do Departamentu Kadr MON. W 1957 rozpoczął służbę w WSW. Do 1965 był szefem kontrwywiadu Marynarki Wojennej, a później szefem Zarządu WSW Śląskiego Okręgu Wojskowego. W 1967 został zastępcą szefa WSW. W 1972 został szefem Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W 1978 mianowany zastępcą szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Od 1979 był szefem WSW. W 1981 przeszedł do MSW na stanowisko ministra. Członek WRON, brał udział w organizowaniu stanu wojennego. Był gospodarzem i uczestnikiem rozmów w Magdalence i prac Okrągłego Stołu. Desygnowany na premiera w lipcu 1989, nie zdołał utworzyć rządu (nie uzyskał poparcia ZSL i SD). W rządzie Mazowieckiego awansował do funkcji wicepremiera. W lipcu 1990 wycofał się z życia politycznego.
sw.306440 Who is who w Polsce, Zug 2008
źródła:
- zgon: https://www.wikidata.org/wiki/Q455656
|
|