Filippo Taglioni (ID: teatr.81550.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. OSTERWA Juliusz (1885-1947) aktor, reżyser, dyrektor teatru 8°
2. SAPIEHA Adam (1828-1903) polityk galicyjski 8°
3. ŁOPACIŃSKI Euzebiusz Marian (1882-1961) historyk, bibliofil, kolekcjoner 8°
4. SAPIEHA Władysław Leon (1853-1920) ziemianin, działacz społeczny, poseł 9°
5. RADZIWIŁŁ Wilhelm (1797-1870) generał, ordynat nieświecki i ołycki, numizmatyk 9°
6. SAPIEZYNA Jadwiga (1806-1890) filantropka 9°
7. SAPIEHA Leon (1803-1878) marszałek Sejmu Krajowego 9°
8. OSTERWINA Wanda (1887-1929) aktorka 9°
9. SAPIEHA Adam Stefan (1867-1951) kardynał 9°
10. SUMIŃSKA Franciszka Nimfa (1817-1879), pianistka, kompozytorka, filantropka 9°
11. SANGUSZKOWA Izabela (1808-1890) filantropka, działaczka społeczna 9°
12. SANGUSZKO Władysław Hieronim (1803-1870) polityk konserwatywny 9°
13. SANGUSZKO Eustachy Erazm (1768-1844) generał, poseł, hodowca koni 10°
14. SAPIEHA Andrzej Józef (1894-1945?) ziemianin, emisariusz AK 10°
15. SANGUSZKO Roman Damian (1832-1917) ordynat zasławski, kolekcjoner 10°
16. SAPIEHA Leon (1883-1944) ziemianin, podróżnik, poseł 10°
17. ŁOPACIŃSKI Ignacy Dominik (1822-1882) ziemianin, członek władz powstańczych 1863 10°
18. SANGUSZKO Paweł Roman (1834-1876) ziemianin 10°
19. STADNICKI Adam Zbigniew Leon (1882-1982) ziemianin, leśnik, działacz polityczny, poseł na sejm RP 10°
20. BORCH Michał (1806-1881) literat, bibliofil 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  TAGLIONI Filippo (5 XI 1777 Mediolan - 11 IX 1871 Como), tancerz, baletmistrz, dyr. teatru
  Był ojcem słynnej tancerki epoki romantyzmu Marii T. oraz tancerza i baletmistrza Pawła T. (oboje oni, a także żona Pawła, Amelia z Golsterów w okresie 1838-45 kilkakrotnie występowali gościnnie w Warszawie). Jako tancerz debiutował w 1794 w Pizie, potem występował m.in. w Livorno, Florencji, Wenecji, Turynie. Doskonalił swój kunszt taneczny u J.F. Coulona w Paryżu, gdzie od 1799 występował na scenie opery. Od 1802 był pierwszym tancerzem i baletmistrzem t. królewskiego w Sztokholmie. Tu ożenił się z Jadwigą Zofią Karsten, córką szwedzkiego dramatopisarza Christiana Karstena. Po 1805 pracował na wielu scenach, m.in. Wiednia, Mediolanu, Turynu, Paryża. W 1822-36 zwiedził niemal całą Europę wystawiając dla córki Marii swe balety, m.in. „Le Dieu et la Bayadere” (1830), „La Sylphide” (1832), „La Laitiere Suisse” (1832), „La Revolte au Serail” (1833), „La Filie du Danube” (1836). W 1837-42 był baletmistrzem w Petersburgu. W 1843 przybył do Warszawy i od września tego roku objął dyrekcję baletu w t. warsz. oraz warsz. szkoły baletowej. W listopadzie 1843 został też jednym z dyr. t. warsz., powołanie go jednak na to stanowisko ocenia się jako nieporozumienie. Działalność T. w Warszawie skupiała się przede wszystkim na pracy pedag., bowiem kierownictwo baletu powierzał stopniowo R. Turczynowiczowi. W ciągu dziesięciu lat wychował w Polsce cały zastęp doskonałych tancerzy z Anną i Karoliną Straus oraz Marią Frejtag na czele. Ułożył też dla warsz. szkoły baletowej kilka baletów, z których największym powodzeniem cieszyły się: „Wyspa Amazonek” (1845) i „Diabełek kulawy” (1846). Jako baletmistrz opracował specjalnie dla sceny warsz. liczne balety, m.in. „Dzień karnawału weneckiego”, „Łowy Diany” (1844), „Pustoty karnawałowe” (1845), „Anetta, czyli Sen wieśniaczki” (1846), „Miłość przebudzona” (1852). Poza tym wystawił takie balety jak: „Gitana”, „Rozbójnik morski”, „Cień”, „Markietanka i pocztylion”. W pracy baletmistrzowskiej pomagał mu występujący gościnnie syn Paweł (który w 1844-45 opracował też kilka baletów dla sceny warsz.), a od 1846 R. Turczynowicz. W lipcu 1853 T. wyjechał z Warszawy. Jak pisze J. Pudełek, „opuszczając Warszawę na zawsze, pozostawił nasz balet u szczytu rozwoju”. Ostatnie lata życie spędził w swej posiadłości w Como.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81550.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 52 str. 114: psb.34894.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim