Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. OSKA Edmund (1890-1954) inżynier mechanik, profesor Politechniki Warszawskiej 10°
2. RUTKOWSKI Józef Leon (ok. 1714-1774) sędzia ziemski dobrzyński, poseł 15°
3. SZACHNO-ROMANOWICZ Stanisław (1900-1973) orientalista, turkolog, archiwista, kryptolog, kapitan Wojska Polskiego 15°
4. NOSARZEWSKI Jan (ok. 1755-1823) poseł na Sejm Czteroletni 15°
5. KRÜGER Edmund (1881-1935) pisarz, publicysta 15°
6. MICKIEWICZ Tadeusz (1903-1968) inżynier elektryk, więzień PRL 15°
7. SKARBEK Fryderyk Florian (1792-1866) ekonomista, historyk, powieścio- i dramatopisarz, pamiętnikarz, działacz społ. 16°
8. NIEMYSKI Leon (1859?-1928) przemysłowiec, wydawca tygodnika Ogniwo 16°
9. PRAŻMOWSKI Marian Aleksander (1851-1915) aktor 16°
10. RIPPER Hugo Maksymilian (1875-1941) kupiec, przemysłowiec, bankier 16°
11. SIEDLECKI Feliks (1890-1966) profesor medycyny 16°
12. RUTKOWSKI Walerian (1837-1897) ziemianin, publicysta, działacz narodowy, redaktor 16°
13. SKARBEK Henryk Stanisław Leon (1839-1904) ziemianin, kurator dziedziczny Fundacji Skarbkowskiej 16°
14. ŁYSKOWSKI Ignacy (1820-1886) działacz narodowy, oświatowy i gospodarczy, poseł 16°
15. MYCIELSKI Edward (1865-1939) poseł, polityk, przemysłowiec 17°
16. KASZNICA Stanisław Wincenty (1874-1958) profesor prawa, działacz polityczny 17°
17. KASZNICA Józef (1834-1887) profesor prawa kanonicznego 17°
18. RADZICKI Józef (ok. 1715-1793) podkomorzy zakroczymski, poseł, członek Rady Nieustającej 17°
19. KARWATOWA Anna (1854-1932) powieściopisarka, poetka 17°
20. SADOWSKI Józef Jan (1871-1909) adwokat 17°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KOPCZEWSKI Karol (1856 Warszawa - 17 VIII 1906 Warszawa), aktor, reżyser, dyr. teatru
  Był synem Adolfa K. i Julii ze Świderskich, mężem => Filipiny K. Po ukończeniu gimn. realnego brał podobno lekcje u A. Trapszy. W maju 1875 występował u J. Cybulskiego w Siedlcach, w lecie tegoż roku w warsz. t. ogr. Antokol, w 1876 w zespole H. Modzelewskiego w Kutnie, Łowiczu i Włocławku, w 1876-82 w zespole A. Trapszy (z przerwami, m.in. w lecie 1879, 1880 i 1881 grał w warsz. t. ogr. Alhambra u J. Puchniewskiego). 10 VI 1879 w Lublinie ożenił się z aktorką Filipiną Nowakowską. Na sez. 1882/83 wyjechał z zespołem J. Teksla do Petersburga. W lecie 1883 występował w warsz. t. ogr. Alhambra i Nowy Świat, potem zamieszkał na stałe w Łodzi i występował tutaj w zespołach: J. Puchniewskiego (sez. 1883/84), J. Teksla (sez. 1884/85, 1885/ 86,1887/88) i Ł. Kościeleckiego (1888-90); na lato wyjeżdżał z tymi zespołami do warsz. t. ogr. Belle Vue, z zespołem J. Teksla występował też w 1886 w Lublinie, a w 1888 w Radomiu i warsz. t. ogr. Wodewil. Ok. 1888 zaczął reżyserować. Od 27 IX 1890 do 14 V 1891 był dyr. t. łódz., a od 31 V do 13 IX 1891 dawał ze swoim zespołem przedstawienia w warsz. t. ogr. Belle Vue. Jako dyr. wykazywał wiele staranności w doborze repertuaru i aktorów. Jednak mimo uzyskanej subwencji nie podołał trudnościom finansowym. Najważniejszym wydarzeniem za jego dyrekcji były występy H. Modrzejewskiej w marcu i maju 1891. Po objęciu t. łódz. przez Cz. Janowskiego K. na krótki czas opuścił Łódź i występował w sez. 1891/92 w zespole Ł. Kościeleckiego w Petersburgu, a w lecie 1892 w warsz. t-ogr. Wodewil (dyr. L. Czystogórski). Próbował też zorganizować własny zespół, w 1892 zapowiadał występy w Lublinie, ale projekt ten nie doszedł zapewne do skutku. W marcu 1893 został znów zaangażowany do t. łódzkiego. W 1894 usiłował przenieść się do Warszawy i debiutował w WTR 21 VIII w roli tyt. w „Ferreolu”, nie został jednak zaangażowany. Odtąd do końca życia występował w Łodzi; opuszczał to miasto jedynie w sez. letnich wyjeżdżając do warsz. t. ogr. lub odwiedzając wraz z zespołem łódz. mniejsze miasta. W 1901 był nawet organizatorem takiego objazdu i dawał wówczas przedstawienia w Łomży i Suwałkach. Jeszcze w ostatnich miesiącach życia występował z zespołem łódz. w Warszawie. Uważany był za dobrego rezonera i amanta charakterystycznego; recenzenci często podkreślali jego inteligencję. Najchętniej grywał amantów i bohaterów, choć w tych rolach zarzucano mu brak temperamentu i pisano, że był „nieco oschły w uczuciach na scenie” („Album Teatralne"). Ważniejsze role: Placyd („Piosnka wujaszka"), Saarberg („Honor"), Janek („Lena"), Gerard („Syn Giboyera"), Kessler („Walka motyli"), Rosswein („Dalila"), Armand („Dama kameliowa"), Petroniusz („Quo vadis"), Demetriusz („Sen nocy letniej"). Szczególną popularnością cieszył się w Łodzi; położył duże zasługi dla tamtejszej sceny. Udzielał też przez szereg lat lekcji deklamacji.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.46484.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77709.4
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  KAROL
  KOPCZEWSKI
  ARTYSTA I REŻYSER
  SCENY ŁÓDZKIEJ
  ŻYŁ LAT 48 UM. 15 SIERPNIA 1906.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 13 str. 618: psb.12535.1
  n.39713 Nekrologia Minakowskiego (39713)
  sw.518190 Akt małżeństwa: Lublin (św. Jana) (obecn. woj. lubel.), 87/1879 [indeks na http://lubgens.eu/] https://szukajwarchiwach.pl/35/1859/0/2.4/62/skan/full/ieP8lW4pdpyFaAZSBI9MaA [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim