Maria Kwiecińska (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

KWIECIŃSKA Maria, zamężna Dobrzańska (8 V 1843 Warszawa - 25 II 1890 Lwów), śpiewaczka
Była córką chirurga Karola K. i Salomei z Czyżewskich, siostrą - Lucjana K., żoną => Stanisława Dobrzańskiego, matką => Juliana Dobrzańskiego. Do 1874 występowała pod nazwiskiem panieńskim. Śpiewu uczyła się u J. Quattriniego. Debiutowała 14 I 1862 na scenie T. Wielkiego w Warszawie w partii Izabeli („Dobranoc panie Pantaleon"). Od 1 IX 1862 została zaangażowana do zespołu opery WTR, w którym pozostała do 13 III 1871. Śpiewała tu z powodzeniem m.in. takie pierwszoplanowe partie sopranowe, jak: Violetta („Traviata"), Rachela („Żydówka"), Halka („Halka"), Lukrecja („Lukrecja Borgia"), Alicja („Robert Diabeł"), Małgorzata („Faust"), Rozyna („Cyrulik sewilski"). S. Moniuszko tak charakteryzował ją w 1866: „Kwiecińska gra znakomicie, piękna jak anioł dziewczyna, co także nie wadzi, śpiewa dźwięcznie i z wysokim prawdy poczuciem”. Po odejściu z WTR w 1871 wyjechała na gościnne występy do Poznania i Lwowa. W 1872 została zaangażowana do zespołu opery t. lwow., ale była tu tylko przez rok. W 1873 występowała ponownie w T. Wielkim w Warszawie, od poł. lutego 1874 do 1880 w t. lwowskim. W tym czasie „przeszła stanowczo na pole operetki, gdzie głos jej, nadwątlony w operze, a wsparty grą w istocie wyborną, jednał śpiewaczce znakomite sukcesy” - pisał S. Pepłowski. Śpiewała m.in. partie tyt. w „Pięknej Helenie”, „Wielkiej Księżnie Gerolstein”, Gabrielę („Życie paryskie"). We Lwowie również, we wrześniu 1874, poślubiła dyr. tutejszego t. Stanisława Dobrzańskiego i zaczęła występować pod jego nazwiskiem. Po śmierci męża powróciła w 1881 do Warszawy i 5 IX 1881 wystąpiła w T. Nowym w roli Walentego („Śpiewka pana Fortunata"). Występowała następnie w zespole farsy i operetki WTR na scenach T. Małego i T. Nowego, ale z powodu utraty pięknych dawniej warunków zewnętrznych i głosowych oraz złego stanu zdrowia (chorowała na gruźlicę), nie odzyskała już swej dawnej pozycji; w styczniu 1883 otrzymała dymisję. Była cenioną i lubianą śpiewaczką. Obok partii sopranowych, śpiewała także mezzosopranowe, m.in. Amneris („Aida"), Ulrykę („Bal maskowy"), Księżniczkę Eboli („Don Carlos"), Azucenę („Trubadur"), Nancy („Marta"), Radczynię („Duch wojewody").

Maria Kwiecińska (ID: psb.14599.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl