Leon Stępowski h. Junosza (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

STĘPOWSKI Leon, pseud. Leonowicz, Warski (10 IV 1852 Golendzkie pow. Kutno - 8 XII 1914 Kraków), aktor, dyr. teatru
Był synem właściciela ziemskiego Jana S., powstańca z 1863, i Bronisławy z Cieleckich, mężem => Julii S. Po ukończeniu gimn. w Warszawie brał w 1870 prywatne lekcje gry aktorskiej u J. Królikowskiego. Następnie wyjechał do Lwowa. W 1871 uczęszczał tam do szkoły dram. przy Tow. Przyjaciół Sceny Narodowej. W 1872 debiutował w t. pozn. pod pseud. Leonowicz. Następnie występował w zespołach prowincjonalnych i w warsz. t. ogr.; w sez. 1873/74 u P. Ratajewicza, w 1874 w Piotrkowie u J. Teksla, potem u H. Modzelewskiego, w 1875 w warsz. t. ogr. Eldorado, Antokol i Alhambra, od października 1875 do stycznia 1876 w zespole J. Łuby w Kaliszu, w lecie 1876 w warsz. t. ogr. Alkazar i w Płocku u J. Grabińskiego (wtedy także reżyserował). W lipcu 1877 występował pod pseud. Warski w warsz. t. ogr. Pod Lipką. 28 VIII tego roku debiutował w WTR w roli Wilczury („Szlachectwo duszy"). M. Chomiński ocenił ten występ krytycznie: „Artysta prowincjonalny wzrostu niewielkiego i zdolności takichż, czucie, zrozumienie jest, ale rola wierszem utrudniała w dobrym mówieniu”. Nie uzyskawszy engagement S. powrócił na prowincję. W 1877 występował w zespole P. Woźniakowskiego w Tarnowie (być może sam także prowadził wtedy zespół). W 1878 wycofał się ze sceny i był urzędnikim w Śniatynie. Już jednak w sezonie 1878/79 wrócił do t. i występował w zespole J. Piaseckiej w Tarnowie. Następnie sam prowadził zespół, z którym występował w Tarnowie, Stanisławowie, Kołomyi i Czerniowcach. Od jesieni 1879 został zaangażowany do t. krakowskiego. Występował tam do 25 III 1885 (w lecie 1884 kierował objazdem zespołu krak. w Rzeszowie, Jarosławiu, Przemyślu), a od kwietnia przeniósł się do t. lwowskiego. Na scenę krak. wrócił na stałe w maju 1886. W lecie 1889 kierował występami zespołu krak. w Stanisławowie. 18 III 1902 obchodził w roli Michonneta („Adrianna Lecouvreur") trzydziestolecie pracy aktorskiej. W 1912 na stałe opuścił scenę. S. uchodził za aktora użytecznego. Łączyła go wieloletnia przyjaźń z S. Wyspiańskim; był prototypem postaci Starego Aktora w „Wyzwoleniu”. Do najlepszych jego ról należały: Grzegorz („Kordian"), Aktor I („Hamlet"), Rejent („Zemsta"), Bajdalski („Pan Damazy"). W czasie swej dyr. grał tyt. rolę Hamleta i Franciszka Moora („Zbójcy"). W 1907 prowadził w Tymbarku zespół amatorski. Był nauczycielem wymowy, prowadził z drugą żoną Anną „Pensjonat dla źle mówiących, niemych i głuchoniemych”. Zajmował się również pracą literacką. W młodości ogłosił kilka wierszy pod pseud. Leonowicz, potem pisywał wspomnienia (ogłaszane m.in. w „Teatrze” w 1912-13 i w „Życiu Teatru” w 1926).

Leon Stępowski h. Junosza (ID: psb.32114.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi