Marcjanna Marianna Korwell (ID: psb.18855.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MORAWSKI Dominik (ok. 1760-1801) aktor, dyrektor teatrów 1°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MORAWSKA Marianna, Marcjanna, z Korwellów (działała od 1791 - zm. ok. 12 VII 1823 Wilno), aktorka, dyr. teatru
  Była żoną => Dominika M. Pochodziła z zamożnej wił. rodziny szlacheckiej herbu Abdank; odziedziczyła po mężu majątek Działuny k. Wilna. Od końca 1791 do 1801 występowała w zespole swego męża w Grodnie, Lwowie (październik 1793 - maj 1795; tu od stycznia pod dyr. W. Bogusławskiego) i Wilnie (stale od 1796; dokładne dane zob. w biografii => Dominika M.), a od września 1801 objęła antrepryzę t. wil. (do 1805). W listopadzie 1805 odstąpiła (wg K. Skibińskiego „nie mogła podołać” prowadzeniu t.) antrepryzę M. Każyńskiemu i na kilka lat opuściła scenę (mieszkała w swym dworku Tivoli pod Wilnem). 27 XII 1810 utworzyła (wg A. Millera) w Wilnie konkurencyjny wobec M. Każyńskiego t. w sali na ratuszu (wg innych opracowań Każyński nie prowadził wtedy przedstawień); działał on w Wilnie do końca sez. 1810/11, zaś w sez. letnim (10 VI-10 VIII 1811) M. dawała przedstawienia w Rydze, Mitawie i Lipawie. Po powrocie z objazdu odstąpiła antrepryzę (z uwagi na niepowodzenia finansowe) tow. działowemu aktorów i na zawsze wycofała się ze sceny. Obdarzona, jak pisał W. Bogusławski, „niepospolitym talentem i nie mniej rzadką pięknością, umiała pozyskać sobie względy publiczności"; grała czołowe role zarówno w komedii jak i dramacie, wyróżniając się szczególnie w rolach tragicznych, np. w tyt. roli Lanassy, wdowy Malabaru (grała ją na pożegnalnym występie w 1805). Okres jej pierwszej dyrekcji Bogusławski nazwał „nieledwie najświetniejszą epoką wileńskiego teatru. Przedsiębiorczym onego szlachetną powodowana dumą, ożywiona przywiązaniem publiczności, wystawiała najokazalsze sztuki. Opery „Przerwana ofiara”, „Flet czarodziejski”, „Palmira” i inne z warszawskiej sprowadzone sceny wystawione były z godną okazałością"; natomiast wg przybyłego do Wilna w 1804 J. Lelewela M. „nie łożyła ani na nowe dekoracje, ani na oświetlenie sceny i widowni, a już najbardziej oszczędzała na garderobie” (Witkowski). Współpracownikiem M. był znakomity aktor i dyr. t. Andrzej Mierzyński. Brała także udział w przedstawieniach amatorskich, ułatwiała organizację koncertów. Wydała m.in. odezwę „Do całego Dworzaństwa prowincji litewskiej i obywatelstwa miasta Wilna, oraz całej szanownej publiczności od Teatru Polskiego Wileńskiego prośba”. Należała do pierwszych na Litwie organizatorów i krzewicieli kultury teatralnej.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79109.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79110.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 701: psb.18855.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 707: psb.18861.2

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim