Dominik Morawski (ID: psb.18861.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MORAWSKA Marcjanna (ok. 1765-1823) aktorka, dyrektorka teatru 1°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MORAWSKI Dominik (1761 - 4 VI 1801 Wilno), aktor, dyr. teatru
  Był mężem => Marianny M. Pochodził prawdopodobnie z Poznańskiego, ze szlacheckiej rodziny herbu Nałęcz. Początkowo zatrudniony jako sufler w t. dworskim Sapiehów w Różanej. W 1787 prowadził t. w Mińsku Litewskim (przez krótki okres wspólnie z K. Żółkiewskim), w 1790 być może krótko w Wilnie. W 1791 grał w Lublinie (sierpień) i we Lwowie (październik). Od 9 X 1791 do 25 IV 1792 był dyr. t. w Wilnie (w końcu 1791 zapewne wyjeżdżał z zespołem na występy do Grodna). W sez. 1792/93 był w Wilnie w zespole K. Żółkiewskiego i Kwaśniewskiego, potem był ponownie dyr. w Grodnie (od wiosny do października 1793). Wg K. Estreichera wystawiał m.in. „Powrót posła”, „Dowód wdzięczności narodu”, „Henryka VI na łowach”, „Taczkę occiarza”, „Bewerleja”, „Uczciwego winowajcę”. W sez. 1793/94 i 1794/95 (do grudnia 1794) kierował antrepryzą pol. we Lwowie. Po przybyciu do Lwowa W. Bogusławskiego z częścią aktorów warsz. nastąpiło połączenie obu zespołów pod dyr. Bogusławskiego; w tym połączonym zespole M. grał do końca maja 1795, po czym wrócił z większą częścią swego dawnego zespołu na Litwę. Od sierpnia 1795 do końca życia prowadził własną antrepryzę, początkowo w Grodnie (wg Estreichera „widowiska rozpoczął nowym dramatem „Pustelnik na wyspie Formentera”. Trzy razy powtórzył go przy przepełnionej sali"), a od wiosny 1796 stale w Wilnie (gdzie wydzierżawił i przebudował na t. oficynę pałacu Radziwiłłowskiego). Aktorem wybitnym nie był (Estreicher pisze, że „odznaczał się” wśród aktorów swego zespołu, ale poza jego żoną i Andrzejem Mierzyńskim byli to sami aktorzy podrzędni). Był natomiast znakomitym dyr.; ambicje repertuarowe łączył z umiejętnościami organizacyjnymi i zmysłem kalkulacji; był jednym z niewielu antreprenerów pol. z tego okresu, którzy potrafili zarobić na teatrze (wg Estreichera w sez. 1792/93 w Wilnie i Grodnie „dochody miał ogromne i z tych kupił sobie dom”, pozostawił także w spadku majątek Działuny k. Wilna). Był jednym z pierwszych na Litwie organizatorów i krzewicieli kultury teatralnej.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79109.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79110.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 701: psb.18855.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 707: psb.18861.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim